Political Science Part (33)

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန တန္ခိုးၾကီးမားလွပံု

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၏ အဓိက အလုပ္သည္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔မွ ျပဳလုပ္လိုက္ေသာ ဥပေဒမ်ားအတိုင္း တိုင္းျပည္ကို အုပ္လခ်ဳပ္ရန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းဌာနသည္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔၏ လက္ေအာက္ခံဟု ယူဆရေပမည္။ သို႔ရာတြင္ ၂၀ ရာစုႏွစ္မွစ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔၏ တန္ခိုးအာဏာမ်ားသည္ ေရွးႏိုင္ငံမ်ားထက္ ၾကီးမ်ားက်ယ္ျပန္႔လာသည့္အျပင္ လူဦးေရလည္း အဆမတန္ တိုးပြားမ်ားျပားလာေသာ ျပႆနာမ်ား ပိုမိုရႈပ္ေထြးလာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနတန္ခိုးၾကီးမားလာရျခင္းအေၾကာင္းကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါက အဓိက အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္ကို ေတြ႔ရွိရေပမည္။ ၄င္းတို႔မွာ -

(၁) မ်က္ေမွာက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ ၾကီးမားလာသည့္အေလ်ာက္ ျပႆနာမ်ားလည္း မ်ားျပားရႈပ္ေထြၚ၏းလာေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔အေနျဖင့္ အေျခအေနအားလံုးႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ ဥပေဒမ်ားကို ျပဳလုပ္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ယင္းသို႔ေသာ အေၾကာင္းအေၾကာင့္ ဥပေဒအဖြဲ႔သည္ ဥပေဒမ်ားကို ေယဘုယ် သေဘာအားျဖင့္သာ ျပဳစုျပဌာန္းထားရေပသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနသည္ အေျခအေနအားလံုးႏွင့္ မဟပ္မိေသာ ေယဘုယ် ဥပေဒမ်ားကို အေျခအေနအားလံုးႏွင့္ ကိုက္ညီဟပ္မိေအာင္ ဥပေဒမ်ားကို ျပဳျပင္ရန္ တာ၀န္သည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၏ တာ၀န္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနသည္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ အျမဲတေစ ေတြ႔ဆံု ဆက္ဆက္ေနရေသာ အဖြဲ႔ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၏ တန္ခိုးအာဏာမ်ားသည္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ၾကီးမားလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၏ တန္ခိုးအာဏာမ်ား

၁) ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးအာဏာ
၂) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ
၃) စစ္ေရးအာဏာ
၄) တရားစီရင္ေရးအာဏာ
၅) ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလ အေျခအေနအရ မည္သည့္ႏိုင္ငံမွ် တစ္ကိုယ္ေတာ္ႏိုင္ငံအျဖစ္ ရပ္တည္၍ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရးသံတမန္အမတ္မ်ား ခန္႔အပ္ေစလႊတ္ျခင္း၊ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေစလႊတ္ျခင္း၊ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုျခင္း ႏိုင္ငံေရးပရိယာယ္ ကြ်မ္းက်င္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ စသည္တို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းျပီး ႏိုင္ငံျခားသို႔ေစလႊတ္ျခင္း ျပဳလုပ္ၾကရသည္။

ဥပေဒျပဳဌာနမွ ျပဳလုပ္ျပဌာန္းထားေသာ ဥပေဒမ်ားကို တိုင္းသူ ျပည္သားတိုင္း ရိုေသလိုက္နာရန္ တာ၀န္သည္ အုပ္ေရးဌာန၏ တာ၀န္ျဖစ္သည္။ ဥပေဒစိုမိုးေရးအတြက္ ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ရေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ထဲေရး ဌာနအေနျဖင့္ ရဲအဖြဲ႔၊ ျမိဳ ႔ပိုင္၊ သူၾကီး၊ ဆယ္အိမ္ေခါင္း၊ အခ်ဳပ္ခန္း၊ ေထာင္မ်ား စသည္တို႔ကို တည္ေထာင္ဖြဲ႔စည္းျပီး ေဆာင္ရြက္ရေပမည္။ ဥပေဒကို မခ်ိဳးေဖာက္ေအာင္ ကာကြယ္သည့္အျပင္ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္ေသာ သူမ်ားကိုလည္း ထိုက္သင့္ေသာျပစ္ဒဏ္ေပးရသည္။

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနအေနျဖင့္ ျပည္တြင္းတြင္ ဥပေဒစိုးမိုးေစ၍ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာေစရံုျဖင့္ တာ၀န္ေက်မည္မဟုတ္ေပ။ အမ်ိဳးသား လံုျခံဳေရးအတြက္ ျပည္ပအႏၱရာယ္မ်ားေဘးမွ ကာကြယ္ရန္ တာ၀န္တစ္ရပ္လည္းရွိေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနအေနျဖင့္ ျပည္ပအႏၱရာယ္မ်ားကို ကာကြယ္ရန္ ၾကဥ္းတပ္၊ ေရတပ္မ်ား ဖြဲ႔စည္းထားႏိုင္ေသာ အာဏာမ်ား ရွိရေပမည္။ ယင္းသို႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ အႏၱရာယ္ဆိုးမ်ားေဘးမွ ကာကြယ္ရန္ ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလတပ္မ်ား ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခြင့္ ရွိျခင္းသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၏ စစ္ေရးအာဏာပင္ျဖစ္သည္။

လူထုဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးမ်ား ရရွိခံစားေစႏိုင္ရန္ အစိုးရဌာနမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဥပေဒျပဳဌာန၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၊ တရားစီရင္ရးဌာနတို႔ အာဏာကိုခြဲယူထားၾကရံုျဖင့္ မလံုေလာက္ေပ။ လႊတ္လပ္မႈအျပည့္အ၀ ခံစားရန္ ၄င္းဌာနမ်ား "အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈ" (Check And Balance) တို႔ေၾကာင့္ပင္ ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ လြတ္ျငိမ္းခြင့္အာဏာသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၌သာ တည္ရွိျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ( ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၏ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္ေသာ သမတသည္ တရားရံုးခ်ဳပ္မွ ေသဒဏ္ေပးထားသူကို လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးခဲ့ဘူးသည္) ဤနည္းျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနသည္ တရားစီရင္ေရးဌာနကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဌာန၌ တရားစီရင္ေရးအာဏာရွိသည္။

ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔သည္ ၄င္းသက္တမ္း တစ္ေလ်ာက္လံုး စုရံုးစည္းေ၀းေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းမ်ားကို တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ခန္႔သာ က်င္းပေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ အေရးေပၚကိစၥမ်ား ေပၚေပါက္လာေသအခါ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔အေနျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ပါက မ်ားစြာ ေႏွာက္ေႏွးၾကန္႔ၾကာေနေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေရးေပၚကိစၥမ်ား ေပၚေပါက္လာတိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႔ကသာ "အမိန္႔ျပန္ထမ္း" မ်ားထုတ္၍ ေဆာင္ရြက္ရေပသည္။ ယင္းအေရးေပၚ အမိန္႔ျပန္ထမ္းမ်ားသည္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔မွ ျပဳလုပ္ျပဌာန္းထားျခင္း မဟုတ္ေသာ္လည္း ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔မွ ျပဳလုပ္ျပဌာန္းထားေသာ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ မျခား တန္ခိုးထက္ျမက္သည္။ ေနာင္အခါ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀း က်င္းပစဥ္ ယင္းအေရးေပၚ အမိန္႔ျပန္တမ္းမ်ားကို တင္ျပ၍ အတည္ျပဳေစျခင္းျဖင့္ အမိန္႔ျပန္ထမ္းမ်ားသည္ ဥပေဒအျဖစ္ေျပာင္းလဲလာသည္။

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔သည္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔မွ ျပဳစုထားေသာ ဥပေဒမ်ားကို ကိုင္စြဲ၍ လက္ေတြ႔ အုပ္ခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္ေနရေသာေၾကာင့္ လိုအပ္ေသာဥပေဒမ်ား၊ မလိုအပ္ေသာဥပေဒမ်ား၊ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ရွိေသာ ဥပေဒးမ်ားအေၾကာင္းကို ေကာင္းစြသိရွိၾကေပသည္။ ယင္းသို႔ျဖစ္ရသည္မွာ အထင္ႏွင့္အျမင္ ကြာျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အထင္သည္ ထင္သမွ်သာျဖစ္၍ မွားတတ္သည္။ အျမင္သည္သာ လက္ေတြ႔က်သျဖင့္ သစၥာတရားမည္၏။ ဥပေဒျပဳသမားမ်ားသည္ အထင္သမားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အေျခအေနႏွင့္ ဟပ္မိမည္ထင္ေသာ ဥပေဒမ်ားကိုျပဳစုၾက၏။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသမားမ်ားမွမူ အျမင္သမ်ားမ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔မွျပဳစုလိုက္ေသာ ဥပေဒမ်ားအေျခအေနႏွင့္ ဟပ္မိ မဟပ္မိကို ေကာင္းစြာသိရွိၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနသည္ ဥပေဒျပဳဌာနကို မည္သည့္ဥပေဒမ်ားလိုသည္၊ မည္သည့္ဥပေဒမ်ားကို မည္သို႔ျပင္ဆင္ရန္လိုသည္ စသျဖင့္ အၾကံဥာဏ္ေပး၍ တင္ျပရေပသည္။ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔အေနျဖင့္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၏ တင္ျပခ်က္မ်ားကို ေလးစားလိုက္နာ၍ ျပဳသင့္ေသာဥပေဒမ်ားကို ျပဳစုျပဌာန္းျပီး ျပင္ဆင္သင့္ေသာ ဥပေဒမ်ားကို ျပင္ဆင္ေပးရေပသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာနည္းျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနသည္ ဥပေဒမ်ားျပဳစုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၌ ဥပေဒျပဳခြင့္အာဏာလည္းရွိေၾကာင္း ထင္ရွားေပသည္။

Posted in: ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ