လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးသည္ ဆိုေသာ္လည္း

အက်ဥ္းခ်ခံေနရသူမ်ားအား “လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္” ေပးသည္ ဆိုေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ သမတ ဦးသိန္းစိန္၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မွာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းခြင့္ အစစ္အမွန္ မဟုတ္ပဲ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဖိအားမ်ားေၾကာင့္ မျဖစ္မေန လုပ္ေပးရသည့္ “ေလွ်ာ့ရက္ စတိ” မွ်သာ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ျပည္သူမ်ားအေပၚ အမွန္တကယ္ ထားရွိအပ္သည့္ ေစတနာ မပါမွန္း၊ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး တိုးတက္ ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ အေထာက္အကူ မျပဳမွန္း၊ ျပည္သူတို႔အတြက္ လူ႔အခြင့္အေရး အာမခံခ်က္ မရွိမွန္း ဆက္လက္ သိသာေနဆဲ ျဖစ္သည္ကိုလည္း ေတြ႔ရျပန္သည္။
သို႔ေသာ္ ေသဒဏ္ အမိန္႔ခ်မွတ္ခံရသူမ်ားအတြက္ တသက္တကြၽန္း ျပစ္ဒဏ္သို႔ ေျပာင္းလဲခြင့္ျပဳျခင္းကိုမူ အျပဳအမူေကာင္းတရပ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ႏိုင္ပါသည္။

တိုင္းျပည္ႏွင့္ ျပည္သူတို႔၏ ေကာင္းရာေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ႏိုင္ငံသမတတို႔က အက်ဥ္းက်ေနသူမ်ားအား လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ (amnesty) ႏွင့္ အျပစ္မွ ခြင့္လႊတ္ျခင္း (pardon) ျပဳေလ့ရွိၾကသည္။ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲအတြင္း စစ္မႈထမ္းေဆာင္ရန္ ျငင္းဆန္မႈေၾကာင့္ အက်ဥ္းခ်ခံရသူ တေသာင္းေက်ာ္ကို အေမရိကန္သမတမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ ဂ်ရယ္ဖို႔ဒ္ႏွင့္ ဂ်င္မီကာတာတို႔က လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ျပဳခဲ့ဖူးသည္။ ျပည္ေထာင္စုအခြန္ မေပးေဆာင္ေရး ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသူ ဝီစကီ ေတာ္လွန္ေရး (Whiskey Rebellion) သူပုန္အားလံုးကို အေမရိကန္သမတ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္က လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ျပဳခဲ့ဖူးသည္။ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္အတြက္ ျပည္သူတို႔၏ စာေရးသားေတာင္းဆိုမႈမ်ားေၾကာင့္ အေမရိကန္သမတ ဖရန္ကလင္ ရုစ္ဘဲ့က အက်ဥ္းသား ေလးေထာင္နီးပါးအား အျပစ္မွ ခြင့္လႊတ္ခဲ့ဖူးသည္။

ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနသူမ်ားအား ျပစ္ဒဏ္ေပးသည့္အေနျဖင့္ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ အက်ဥ္းခ်ထားျခင္းသည္ ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမတ တဦး၏ မည္သည့္အခါမွ် မွန္ကန္ေသာလုပ္ရပ္ မျဖစ္ပါ။ အဆိုပါ ႏိုင္ငံ၏ တရားစီရင္ေရးစနစ္ႏွင့္ တရားဥပေဒမ်ားက မွားယြင္းလ်က္ရွိေနေၾကာင္းကိုပင္ ထပ္မံ သက္ေသျပရာ ေရာက္သြားသည္။

ဒီမိုကေရစီ ဆိုသည္မွာ ျပည္သူမ်ား လြတ္လပ္စြာ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ရန္အတြက္ (အစိုးရႏွင့္ ျပည္သူတို႔၏) အေလ့အက်င့္မွ်သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ သမတအေနျဖင့္ ဒီမိုကေရစီအေရး ႀကိဳးပမ္းေနသူမ်ားအား အထူး စိုးရိမ္ ေၾကာက္လန္႔ေနစရာ၊ ရန္ၿငိဳးထား ခ်ဳပ္ခ်ယ္ အက်ဥ္းခ်ထားစရာ မလိုပါ။ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရး ေထာက္ခံအားေပး ႀကိဳးပမ္းေနသူမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီ အေလ့အက်င့္မ်ားကိုသာ အေျခခံ၍ ႀကိဳးပမ္းေနျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ဥပေဒႏွင့္မွ် တိုင္းတာ ကန္႔သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္၍ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ အစစ္အမွန္ ျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒႏွင့္ တရားစီရင္ထံုးမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီ အေလ့အက်င့္မ်ားကို လိုလုိလားလား ခြင့္ျပဳထားရေပလိမ့္မည္။

သမတ ဦးသိန္းစိန္အေနျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ကို အမွန္တကယ္ ဦးေဆာင္ တည္ေဆာက္လိုလွ်င္ ဦးစြာအားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရး ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းခ်ခံေနရသူမ်ားအား လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အျပည့္အဝ ေပးကိုေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ တရားစီရင္ေရးစနစ္ႏွင့္ တရားဥပေဒမ်ားကို ျပန္လည္စိစစ္ကာ ဒီမိုကေရစီရႈေထာင့္မွေန၍ ျပဳျပင္သင့္သမွ် ျပဳျပင္ႏိုင္ေရးကို အားထုတ္သင့္သည္။ ျပဳျပင္ၿပီးသည့္အတိုင္း လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱယားဘက္မွလည္း တိက်စြာ လိုက္နာက်င့္သံုးႏိုင္ေရးကို စီမံခန္႔ခြဲထားသင့္သည္။

ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ကို တဦးတည္းက ဦးေဆာင္ႏိုင္ေသာ္လည္း တဦးတည္းျဖင့္ တည္ေဆာက္၍ မရႏိုင္ပါ။ ယံုၾကည္ခ်က္ ရွိသူ၊ အရည္အခ်င္းရွိသူမ်ားႏွင့္အတူ လက္တြဲ ႀကိဳးပမ္းရမည္သာ ျဖစ္သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ သမတအေနျဖင့္ ျပည္သူတို႔၏ ပံ့ပိုး ကူညီမႈႏွင့္ ေထာက္ခံ အားေပးမႈမ်ား လိုအပ္သည္။ ကိုယ္တိုင္ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားဖို႔၊ သႏိၷဌာန္ ခိုင္မာဖို႔၊ စိတ္ထားျဖဴစင္ဖို႔၊ ေက်ာသား-ရင္သား မခြဲျခားဖို႔၊ ေလာဘ-ေဒါသ-ေမာဟ ကင္းစင္ဖို႔လည္း လိုသည္။

သမတ အလုပ္သည္ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္တခုျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ရန္ၿငိဳး၊ ေဒါသႏွင့္ အေၾကာက္တရားမ်ား ပါရွိေနလွ်င္ မည္သည့္အခါမွ် ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ေအာင္ျမင္သည့္တိုင္ေအာင္ လူထုမႀကိဳက္ေသာ တဖက္စြန္းေရာက္ အာဏာရွင္ ေအာင္ျမင္မႈသာ ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။

ႏိုင္ငံေတာ္သမတ ဟု ဆိုလိုက္ကတည္းက သမိုင္းဝင္ ပုဂၢိဳလ္မွန္း သိၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။ သမတအလုပ္တြင္ ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး လုပ္သမွ် အေသးအဖြဲကအစ မွတ္တမ္းတင္ခံရမည္။ လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေဖာ္ခံရမည္။ တရက္တလမွ်သာ မဟုတ္ပဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမက ရာစုႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ နာမည္ေကာင္း (သို႔) နာမည္ဆိုးျဖင့္ သမိုင္းတြင္ေနမည္ ျဖစ္သည္။

အေကာင္းအဆိုးကို ဆံုးျဖတ္ေပးသူမွာ ျပည္သူလူထုျဖစ္သည္။ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကိုသာ ၾကည့္တတ္သူ လူတဦးစ၊ ႏွစ္ဦးစက ခ်ီးက်ဴး ေထာပနာျပဳျခင္းကို ခံယူရသည္ထက္ ျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာတို႔၏ ေထာက္ခံေသာ လက္ခုပ္သံမ်ားကို ခံယူရျခင္းက နာမည္ေကာင္းျဖင့္ သမိုင္းတြင္သြားသည့္ သမတအျဖစ္ တိုင္းျပည္အက်ဳိး သယ္ပိုးရက်ဳိး နပ္ေပလိမ့္မည္။

လြင္ေအာင္စိုး
၁၉-၅-၂ဝ၁၁

Posted in: Analysis