ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး

ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အစိုးရ အဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းျပီးေနာက္ တဖက္မွ လြတ္လပ္ေရး စကား ကို ေျပာျပီး လွ်င္ တဖက္မွလည္း စစ္ေၾကာင့္ ျပာပံုအတိ ျဖစ္ေနေသာ တိုင္းျပည္အတြက္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို စီစဥ္ ေန၏။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႔တြင္ စတင္က်င္းပသည့္ “ဆိုရန္တိုဗီလာ” (ယခု ျပည္လမ္း စာေပဗိမာန္) အေဆာက္အဦး၌ က်င္းပသည့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္း ကြန္ဖရင့္ကို အကဲခပ္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ကို တစြန္းတစ သိသာႏိုင္၏

ၾကြေရာက္လာၾကေသာ လူၾကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား။

လူၾကီးမင္းမ်ားကို ဤအစည္းအေ၀းၾကီးသို႔ ဖိတ္ေခၚရျခင္းမွာ အမ်ိဳးသားေရးတြင္ ပဌမတန္း အေရး ၾကီးလွေသာ လုပ္ငန္းတခုကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

အဘယ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တေတြ ေဆြးေႏြးပြဲၾကီး တခု ျပဳလုပ္ရန္ လိုသလဲဆိုသည့္ အေၾကာင္း ကိုလည္း လူၾကီးမ်ားတို႔ထံ ဖိတ္စာမ်ားႏွင့္ အတူ ပို႔လိုက္သည့္ စာတမ္းမွာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေဖာ္ျပ ထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ လူၾကိးမင္းတို႔ ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တေတြဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ကိုယ္ေတြ႔ ဗဟုသုတေတြ၊အရည္အခ်င္းေတြ၊ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အသင့္ရွိတဲ့ ေဇာေစတနာေတြကို စုေပါင္း ၾကဖို႔ မ်ားစြာပင္ အေရးၾကီးပါသည္။ တမ်ိဳးသားလံုးကို ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး အလုပ္အတြက္ လုပ္ငန္းစဥ္ ေရးဆြဲသည့္ေနရာမွာ လူၾကီးမင္းတို႔ ပါ၀င္္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚရျခင္းမွာလည္း လူၾကီးမင္းတို႔၏ ဥာဏ္ပညာ၊ လူၾကီးမင္းတို႔၏ အေတြ႔အၾကံဳ ဗဟုသုတ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြမွ အက်ိဳးရွိရာ ရွိေၾကာင္းမ်ားကို ရရွိဖို႔ရန္ ရည္မွန္းျပီး ဖိတ္ေခၚရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္စာတြင္ ပါရွိသည့္အတိုင္း အဆိုပါ လုပ္ငန္းစဥ္သည္ မည္သို႔ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ိဳး ျဖစ္ရ မလဲဆိုလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းလုပ္လို႔ျဖစ္မည့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ိဳး ၊လကေတေလာ အက်ိဳးေပးႏိုင္မည့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ိဳး ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။ယခုအခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခ်ိန္ၾကာမွ အက်ိဳးရွိမည့္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး စီမံကိန္းေတြႏွင့္ မ်ားစြာ မပတ္သက္ေသးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာကို လိုခ်င္သလဲလို႔ဆိုလွ်င္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဆိုင္းမေနရဘဲ အက်ိဳးခံစားရမည့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ တရပ္ကို ဖန္တီးေရးဆြဲဖို႔ လိုပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ိဳးကို အထူး လိုအပ္သည္ဆိုသည့္ အေၾကာင္းကို ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ကို လည့္ၾကည့္လွ်င္ သိပါလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ေတြ႔ၾကံဳခံစားေနရသည့္ မ်ားစြာလွေသာ အခ်က္မ်ားမွာ ပတ္ပတ္လည္ ၀ိုင္းေနသည့္ ျပႆနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အားေလ်ာ့စိတ္ ေပါက္ေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနရသည္မွာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားသည္ မိမိတို႔ ၾကီးပြားေရး စီးပြားေရး တိုးတက္ေရး လမ္းစကို တီထြင္ဖို႔ ပ်င္းေနၾကလို႔၊စိတ္မပါၾကလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ရေနျခင္းမွာ တို္င္းျပည္ကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ ဖို႔ ရာထားခ်က္မ်ားကို ေရွ႕ေဆာင္ျပီးလုပ္ဖို႔ရန္မွာ အစိုးရ၏ တာ၀န္ျဖစ္သည္ဟု လူတိုင္းလိုလို သေဘာပိုက္တက္ၾကသည္ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဤကိစၥ အတြက္ ရာထားခ်က္ ဖန္တီးဖို႔က လူၾကီးမင္းမ်ား၏ တာ၀န္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အမ်ိဳးသား၊ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္အတြက္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းဖို႔ အလုပ္ေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ တပ္ႏိုင္သေလာက္ အစြမ္းကုန္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ လူျၾကီးမင္းမ်ားလက္တြင္းမွာ မ်ားစြာ ေရာက္ရွိေနတယ္ဆိုတာကို သိၾကပါလိမ့္မယ္။

ဤကဲ့သို႔ေသာ စီမံကိန္းတခုကို ေရးဆြဲရန္မွာ လြယ္ကူေသာ အလုပ္မဟုတ္ၾကာင္း သိရွိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ဤကဲ့သို႔ေသာ စီမံကိန္းမ်ား ေရးဆြဲရန္ ပညာဗဟုသုတ အထူးလိုလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆၾကပါလိမ့္မယ္။ ဤထင္ျမင္ခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ သေဘာ တူတန္သေလာက္တူပါတယ္။ လူၾကီးမင္းတို႔ အထဲ၌ မိမိထက္သန္ရာဖက္တြင္ တက္ကြ်မ္းနားလည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ရွိပါသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အကူအညီသည္ အလြန္ပင္ အဖိုးတန္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္ကို ရာထားသည့္ စည္းမ်ဥ္းအတိုင္း လုပ္ရန္ လိုပါလိမ္ပမည္။ ေဘးပန္း အလုပ္ကို ေလွ်ာက္လုပ္ေနမိၾကလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၾကံရြယ္ခ်က္မ်ား တန္ခိုး အာနိသင္ ေပ်ာက္ျပယ္၍ ေကာင္းစြာ အထမေျမာက္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေဆြးေႏြးပြဲကို မည္ကဲ့သို႔ စတင္ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္သြားသင့္သည့္ အေၾကာင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ထင္ျမင္ခ်က္အရ အျမြက္စကားေျပာျပလိုပါသည္။ ပဌမအခ်က္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္ငန္းတခုကို ျပဳလုပ္မည္ဟု အဓိဌာန္ျပဳခဲ့လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔၌ လကၡဏာအခ်ိဳ႕ ျပည့္စံုရန္ လိုပါသည္။ လက္ငင္း ခ်က္ခ်င္း အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းအတြက္ အစစျပည့္စံု အက်ံဳး၀င္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေရးဆြဲမည္ဟု သႏိၵဌာန္ခ်ရန္လိုပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လုပ္ငန္းမျပီးမခ်င္း စြဲျမဲစြာ ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္သြားရပါမည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖို႔ အားလပ္ခ်ိန္၊နားခ်ိန္ႏွႈ့္ အလုပ္ပိတ္ရက္မ်ား ရွိခ်င္မွ ရွိလိမ့္မယ္။ ေရွ႕လာမည့္ ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အတြင္း၌ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ အားလပ္ခ်ိန္ မရေလာက္ေအာင္ အလုပ္မ်ား မည္ျဖစ္၍ လူၾကီးမင္းတို႕သည္ တိုင္းျပည္၏အက်ိဳးအတြက္ ျဖစ္သည့္အတိုင္ အလုပ္မျပီးမခ်င္း အားလပ္ခ်ိန္ယူသည့္အေရးကို ရက္ေရႊ႕ဆို္င္း၍ ေနင္အလုပ္ျပီးမွ အားလပ္ခ်ိန္ယူရန္ ကြ်န္ေတာ္က တိုင္တြန္းလိုပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရည္ရြယ္ထားေသာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အမ်ိဳးသား ျပည္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္း တခုတည္းကိုသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုး အားၾကိဳးမာန္တက္ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္သြားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယ အခ်က္မွာ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းျပဳလုပ္သည္ဆိုရာ၌ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ လုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ စိတ္ဒိြဟမရွိေစဘဲ လုပ္ငန္း၏ လိုရင္းအခ်က္ကား အမ်ိဳးသားစီးပြားေရးကို အျမန္ဆံုးနည္းႏွင့္ နဂိုအေျခသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေအာင္ ထူေထာင္ရမည္ ဆိုသည္ကို သိရွိနားလည္ရပါမည္။

ဤသို႔ နဂိုအေျခသို႔ ေရာက္ေအာင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးသည္ အထူးအေရးၾကီးလွသည့္ ကိစၥ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ အထူးသေဘာပိုက္ၾကရန္ လိုပါသည္။ ေရွ႕ေလွ်ာက္၍ ဖင့္ႏႊဲၾကန္႔ၾကာ ေန၍ မျဖစ္ေသာ ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူၾကီးမင္းတို႔ ရြက္ေဆာင္ရအ့ံေသာ ကိစၥသည္ တိုင္းျပည္၏ ေသေရးရွင္ေရး ျဖစ္ေနသည္ကို သိရွိပါလိမ့္မည္။ တတိယ အခ်က္မွာ လူၾကီးမင္းတို႔ ေရးဆြဲ ျပဳလုပ္မည့္ အစီအစဥ္သည္ လြန္မင္းစြာ က်ပ္တည္းျခင္း ေသာ္၎၊ေလွနံဓါးထစ္ေသာ္၎ မျဖစ္ေစရ၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေၾကာင္းအရာ အားေလွ်ာ္စြာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ၍ ရႏိုင္ေသာ အစီအစဥ္ ျဖစ္ရပါမည္။ ေလွနံဓါးထစ္ အစီအစဥ္မ်ိဳးမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေကာင္းေသာ အစီအစဥ ္မဟုတ္။ တိုင္းျပည္၏ ေပၚေပါက္ဆဲ ေပၚေပါက္လတၱံ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာ အမ်ိဳးမိ်ဳးႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ ေျပျပစ္ ေရးဆြဲေသာ အစီအစဥ္မ်ိဳးသာလွ်င္ ေက်နပ္ေလာက္ေသာ အစီအစဥ္ ျဖစ္ပါသည္။ ၎ျပင္ လူၾကီးမင္းတို႔ ေရွ႕ေမွာက္သို႕ ေရာက္လတၱံ႔ေသာ ျပႆနာ အရပ္ရပ္တို႔ကို ကြ်မ္းက်င္သူ အေနမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ သာမာန္လူစား အေနမ်ိဳးျဖင့္ စစ္ေဆး ေဆးေၾကာေစလုိပါသည္။ ကြ်မ္းက်င္သူ၏ ထင္ျမင္ခ်က္ဆိုလွ်င္ လူအမ်ားမွာ မလြန္ဆန္၀ံ့ ျဖစ္ေနတက္ၾကပါသည္။ လုပ္ငန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆုိင္ရာဘက္က ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားစြာကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ မ်ားစြာဘဲ အသံုးက်ပါတယ္။ တိုင္ပင္လည္း တိုင္ပင္ထိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လူၾကီးမင္းတို႔ကို သတိေပးလိုသည္မွာ ထိုပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ဟာ အမွား မရွိႏိုင္ဘူးဟု မထင္ၾကေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ လူထုကို စကားေျပာတိုင္း ေျပာတိုင္း ကြ်န္ေတာ္ ဤကဲ့သို႔ သတိေပးဘူးတယ္။ ယခုလည္း ထပ္မံ သတိေပးရန္လိုပါတယ္။ ထိုပုဂၢဳိလ္မ်ားဟာလဲ သာမာန္ လူပုဂၢဳိလ္ေတြပါဘဲ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ ထင္ျမင္ ယူဆခ်က္ ေတြဟာ အမွား ျဖစ္ခ်င္ျဖင္မွာဘဲ။ အမွန္ကေတာ့ အဆိုးအေကာင္း ေ၀ခြဲတကေသာ သာမာန္လူစားတို႔၏ အေတြ႔အၾကံဳ၊အၾကံအဥာဏ္၊ ဗဟုသုတမ်ားလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုပ္ရမည့္ အမႈကိစၥေတြ အတြက္ အေရးၾကီးပါတယ္။

ေနာက္တရပ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သတိထားရမည့္ အခ်က္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ အေၾကာင္းတခုကို စာရင္းအင္းႏွင့္ အျမင္အားျဖင့္ အခိုင္အမာသေဘာ သကေရာက္ေအာင္ ေျပာလာျပီးဆိုယင္ ယံုလြယ္တက္ၾကသည့္ အႏၱရာယ္ျဖစ္ပါသည္။ စာရင္းအင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္မ်ားစြာ ေလ့လာခဲ့ဘူးသည့္ ကိုယ္ေတြ႔ ဗဟုသုတအရ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ၎တို႕ကို ၾကည့္၍ မ်ားစြာ နားလည္ အကူအညီရေသာ္လည္း ပဌမထင္ျမင္ စိတ္ကူးထားခ်က္ေတြ အခိုင္အမာျဖစ္ေအာင္ စုေဆာင္းျပုလုပ္ထားသည့္ စာရင္းအင္းမ်ိဳး ေတြ႔ၾကံဳေနရမည့္ အခ်က္ကို သတိျပဳထားၾကဖို႔ လိုပါသည္။ လီနင္ရဲ့ အထၱဳပၸတၱိကို ဖတ္ဖူးသူမ်ား သိပါလိမ့္မည္။ လီနင္သည္ စာရင္းအင္းကို ေကာင္းစြာ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ ကမၻာေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လီနင္သည္ အသက္ရွင္စဥ္က ေျပာဘူးသည္မွာ သူသည္ စာရင္းအင္း ဂဏန္းသခ်ၤာေတြ ပါရွိတဲ့ စာအုပ္မ်ားမွ တပါး အျခားစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ေလ့ဖတ္ထ မရွိဟု ေျပာပါသည္။ သို႔ေသာ္ လီနင္သည္ စာရင္းအင္း အေထာက္အထားရွိတိုင္း အမွန္ဟူ၍ အရမ္းကာေရာ လက္မခံဖို႔ မျပတ္ သတိေပးစကား ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ အထက္က ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း စာရင္းအင္း အေထာက္အထားႏွင့္ ေျပာဆိုျခင္းဟာ အက်ိဳးရွိသည့္ အေလ့အထမ်ိဳး ျဖစ္ေသာလည္း ထိုစာရင္းအင္း အေထာက္အထားျပဳလုပ္ထားသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ သေဘာလကၡဏာမ်ားကို ေစာေၾကာစစ္ေဆးဖို႔ရန္ အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အေရးၾကီးဆံုးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ၎တို႕ကို အေထာက္အထားျပဳ၍ လမ္းမွန္အတို္င္း ထင္ျမင္ယူဆ ႏိုင္ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ ေျပာလိုသည္မွာ ေရွးဦးလုပ္သင့္သည့္လုပ္ငန္းကို ေရွးဦး လုပ္ကိုင္သြားေသာ နည္းစံနစ္ကို လိုက္နာရန္ အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကိစၥ အေျမာက္အမ်ားကို တၾကိမ္တည္း စဥ္းစား ေဆြးေႏြးသည့္ အလုပ္ကို မျပဳမလုပ္ရန္ သတိထားရေပလိမ့္မည္။ အေရးမၾကီးလွေသာ ကိစၥမ်ားကို အေရးၾကီးေသာ ကိစၥမ်ားအလွ်င္ တင္ကူး၍ ေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳအပ္ပါ။ မိမိကိုယ္တိုင္း တင္ကူးႏွစ္ျခိဳက္လွ်က္ရွ္ိေနေသာ အေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားကို ပဌမဦးစြာ အေရးယူလိုေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ား ေပၚေပါက္လာတက္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစရန္ သတိမူရန္ လိုပါသည္။ မည္သည့္ကိစၥသည္ ပဌမဦးဆံုး ေဆာင္ရြက္အပ္သည့္ ကိစၥျဖစ္သည္ကို သေဘာတူညီခ်က္ ရယူျပီး လွ်င္ ထိုကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္သြားရေပလိမ့္မည္။

အရိုးအစဥ္ လုပ္နည္း ကိုင္နည္း ၊အရိုးအစဥ္ ယူနည္း ဆနည္းတို႔ကို လိုက္နာလိုေသာ စိတ္မ်ားကို လည္း ပယ္ေဖ်ာက္ ပစ္ၾကေစလိုပါတယ္။ တေနရာရာတြင္ သံုးရန္ သတ္မွတ္ထားသည့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း စည္းကမ္းခ်က္မ်ိဳးမွာ လံုး၀ ေခတ္ေနာက္က်ေနေသးေသာ လုပ္ရိုးလုပ္နည္း ျဖစ္ေနတက္ပါသည္။ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ သတ္မွတ္ရျခင္းမွာ အလုပ္ကို လွ်င္ျမန္ တြင္က်ယ္ေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ျငားေသာ္လည္း လုပ္ထံုးလုပ္နည္းသည္ အကိ်ဳးေက်းဇူး မျဖစ္ရံုမက အလုပ္မတြင္က်ယ္ဘဲ အလုပ္ကို ေလးလံေနွာင့္ေႏွးေစမည္ ျဖစ္လွ်သ္ ထိုထံုးနည္ကို ဖ်က္ပယ္ပစ္ရန္သာ သင့္ေတာ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာ အစိုးရဌာနမ်ား၊ရံုးမ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္၍လည္း ဤနည္းပင္ ေျပာရေပလိမ့္မည္။အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ အစိုးရဌာနတို႔မွာ ေရွးအခါက အသံုး၀င္ခဲ့သည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခါတြင္ အသံုး၀င္ခ်င္မွ ၀င္ေပေတာ့မည္. ၎ဌာနမ်ားသည္ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ရာတြင္ ဖင္ေႏွးေစမည္ ျဖစ္ပါက၊ ၎တို႔ကို လံုး၀ ဖ်က္သိမ္းရန္အတြက္ အၾကံေပးပါက ထိုသို႔ အၾကံေပးခ်က္မွာ သင့္ျမက္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ အစိုးရဌာန၊အစိုးရရရံုးရွိေနသည္ဟူေသာ အေၾကာင္းမွ်ျဖင့္ ထိုဌာနမ်ားမွ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား ၊ စီမံကိန္းမ်ားကိ လက္ခံရန္ မလိုေပ။ စိတ္ကူရာတြင္ အတူတူ ၊ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အတူတူ ၊ေျပာဆိုရာတြင္ အတူတူဆိုေသာ အေလ့အထမ်ိဳးကို ဂရုဓမၼစိုက္ထုတ္၍ ေရွာင္ရွားရမည္။ ေဆြးေႏြးၾကံဆၾကရာ၌ တမ်ိဳးတည္း တနည္းတည္း ၾကံဆလုပ္ကိုင္းေနမည္ဆိုရင္ အေဟာသိကံ မျဖစ္သင့္ဘဲ ျဖစ္ရျခင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ကို ေတြရတက္ပါသည္။

ယခု လုပ္ေဆာင္ရမည့္ လုပ္ငန္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေျပာၾကားလိုေသာ အျခား အေၾကာင္းတရပ္မွာ တၾကိမ္လွ်င္ ကိစၥတခုကိုသာ ေဆာင္ရြက္၍ ထိုသို႔ ေဆာင္ရြက္ရာ၌လည္း မေၾကာက္မရႊံ႕ ရဲ၀့ံစြာျဖင့္ လုပ္ကိုင္ၾကရန္ တိုက္တြန္းလုိပါသည္။ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းကို ေရးဆြဲရာ၌ အရႈပ္အေထြးမရွိ လုပ္ကိုင္၍ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ စီမံခ်က္တို႔ကို ျပဳလုပ္ရန္ လိုပါသည္။ သို႔ရာတြင္ တကယ္ျဖစ္ထြန္းမည္ကို ေရွးရႈေျမာ္ျမင္ႏိုင္ေသာ စိတ္ကူးဥာဏ္ ရွိရေပလိမ့္မည္။ အေရးၾကီးေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ တက္စြမ္းႏိုင္သမွ် တခုျပီးမွတခု လုပ္ရေပလိမ့္မည္။ တျပိဳင္နက္ အၾကံအစည္ မ်ားလြန္းက ေဘးဥပဒ္အႏၱာရာယ္ ဆိုက္ရာက္တက္ပါတယ္။ မိမိတို႔တိုင္းျပည္အတြင္း အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္လိုေသာ စိတ္ဆႏၵထက္သန္ျခင္းေၾကာင့္ စီမံခ်က္မ်ားျပဳလုပ္ရာတြင္ လိုဘၾကီးလြန္းေသာ စီမံကိန္းမ်ား မျပဳလုပ္မိရန္အတြက္ ဂရုျပဳရေပလိမ့္မည္။ အစီမံေကာင္းသူမွန္လွ်င္ တစခန္းျပီးမွ တစခန္းသို႔ တက္လွမ္းၾကျမဲ ျဖစ္သည္။ ဆိ္ုလိုေသာ အခ်က္မွာ တၾကိမ္တခါတည္းတြင္ တလွမ္း တည္းသာ လွမ္းရမည္ဟူ၍ မဟုတ္ပါ။ လိုအပ္၍ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ တၾကိမ္တည္း တလွမ္းမက ႏွစ္လွမ္း၊ သံုးလွမ္း၊ တက္လွမ္းရန္ အသင့္ရွိရမည့္အျပင္ သို႔ျပဳလုပ္ရန္ အရည္အခ်င္းလည္း ရွိရေပလိမ့္မည္။

လူၾကီးမ်ား မည္သို႔ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ ဆိုသည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ကြ်န္ေတာ္အၾကံေပး စကား ဤမွ်ဘဲ ေျပားၾကားလိုပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ တိုင္းျပည္အတြင္းမွာ ယခုမည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ပ်က္ ေနသည္၊ ထိုအျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားကို မည္သို႔ ျပဳျပင္ေပးသင့္သည္ ဆိုသည္မ်ားကို အနည္းငယ္ ေျပာၾကားလိုပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္စာတမ္းမွာလည္း ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ ေဖာ္ျပျပီး ျဖစ္သည္ကိုလည္း လူၾကီးမင္းမ်ား ေတြ႔ရွိပါလိမ့္မည္။ ဤကိစၥမွာ အလြန္ရႈပ္ေထြး ခက္ခဲသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေပၚေပါက္သည့္ ျပႆနာမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေ၀ဖန္ရွင္းလင္း ၾကည့္ရႈျပီး၊ထိုျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေရးအတြက္ မည္သို႔ေသာ နည္းမ်ားျဖင့္ ျပဳျပင္အပ္သည္ကို ေသေသခ်ာခ်ုာ ေ၀ဖန္သတ္မွတ္ေပးရန္ လိုပါလိမ့္မည္။။ စစ္ၾက္ီးေၾကာင္း တိုက္းျပည္ စီးပြားေရး မည္မွ် ပ်က္စီးသြားသည္ဆိုသည္ကို ကြ်န္ေတာ္က အထူးေျပာျပေနရန္မလိုပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာကို ဘဲလုပ္လုပ္၊ စီးပြားေရး ပ်က္စီးေနသည့္ တေစၦသဘက္ၾကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႔၍သာ ေနရ ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာတျပည္လံုး အပ်က္အစီးလြတ္သည့္ ေနရာဟူ၍ မရွိပါဘူး။ ဗမာျပည္သည္ ကမၻာေပၚရွိ အျခားႏိုင္ငံမ်ားထက္ ပိုမိုပ်က္စီးဆံုးရံႈးျခင္း ခံရသည္မွာ ယံုမွားစရာ မရွိပါ။ ကြ်န္ေတာ္က လူၾကီးမ်ားစိတ္ပ်က္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဤစကားကို ေျပာ၇ျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူၾကီးမင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥမ်ားသည္ မ်ားစြာပင္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥ ၾကီး ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ အက်ိဳးကို ကိုယ္ေဆာင္ရြက္ရန္ ေရွးက ကြ်န္ေတာ္တို႔ အမ်ိဳးသားမ်ား မရခဲ့ဘူးေသာ အခြင့္အေရးမ်ိဳးကို လူၾကီးမင္းမ်ား ရရွိၾကသည္ဆိုသည့္ အခ်က္မ်ား ကို လူၾကီးမင္းမ်ား ေသေသခ်ာခ်ာ သိရွိၾကဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ထိုေၾကာင့္ ပဌမဦးဆံုး လိုအပ္သည့္ အခ်က္က စီးပြားေရးဖက္မွ အေျခခံ ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ျပည္လည္ထူေထာင္ေရး အတြက္ လုပ္ငန္းစဥ္ ေရးဆြဲထားဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕က စီးပြားေရး အေျခ ခံ ေကာင္းေကာင္း ျပန္လည္ ထူေထာင္ရန္သလို ႏိုင္ငံေရးဖက္ကလည္း အေျခခံေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ရန္ လိုသည္ဟု ဆိုေကာင္းဆိုၾကပါလိမ့္မည္။စီးပြားေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ဆိုသည္မွာ အခ်င္းခ်င္း အညမညဆက္သြယ္ေနသည့္အတြက္ တခုႏွင့္ တခု သီးျခားစီ ခြဲျခားထား၍ မရႏိုင္ပါဘူး။ ယခု အစည္းအေ၀းမွာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ေျပာဖို႔ မၾကံရြယ္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ လူၾကီးမင္းမ်ား ရြက္ေဆာင္ရမည့္ ကိစၥတာ၀န္ႏွင့္ တမ်ိဳးတမည္ သက္ဆိုင္ေနသည့္ အခ်က္တခ်က္ ကိုေတာ့ ေျပာျပလိုပါသည္။

ထိုအခ်က္မွာ ယခုလို အေျခအေနမွာ (Imperialism) ႏိုင္ငံခ်ဲ႕၀ါဒကို တိုက္ခိုက္တြန္းလွန္တဲ့ အလုပ္ကိုလုပ္ယင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာရွိတဲ့ အခ်ိန္ႏွင့္ အင္အားကို အလဟႆ ျဖဳန္းတီးပစ္ရာ ေရာက္လိမ့္မည္ဆိုသည့္ အခ်က္ပါဘဲ။ ေရွးကဆိုလွ်င္ တိုက္းျပည္မွာ တစံုတရာ မေကာင္းမျဖစ္လွ်င္ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စံနစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ၀ိုင္းျပီး အပစ္တင္ေလ့ ျပဳခဲ့ၾကပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ဆိုလွ်င္ ထိုကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စံနစ္ကို အျပစ္တင္ျခင္းသည္ မွန္သည့္အခါက မွန္ပါသည္။ အျခားတတိုင္း တႏို္င္ငံ က ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စံနစ္ႏွင့္ လႊမ္းမိုးျခင္းခံရလွ်င္ မည္သည့္ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွ အဟုတ္တကယ္ မၾကီးပြားႏိုင္ပါဘူး။ မည္သည့္လူမ်ိုးမွလည္း ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခြ်န္ဘ၀မ်ိုဳးကို မရႏိုင္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ ဤဗမာႏိုင္ငံမွာဆိုလွ်င္ ေခတ္ၾကီးေျပာင္းလာခဲ့ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အမ်ိဳးသားလက္သို႔ အာဏာျပန္၍ေရာက္ရမည္မွာ ဧကန္ ္ျဖစ္ေနပါသည္။ အိႏိၵယျပည္မွာ ယခုျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ ျဗိတိသွ် အစိုးရက အိႏိၵယျပည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ အိႏိၵယတိုင္းသားႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားလက္သို႔ အာဏာ ကို လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ရေတာ့မည္မွာ မၾကာေတာ့ဘူးဆိုသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ သေဘာရသလို လူၾကီးမင္းမ်ားလည္း သေဘာရၾကပါလိမ့္မည္။ ဤအစည္းအေ၀းမွာ ဤကိစၥကို ကြ်န္ေတာ္က အက်ယ္ခ်ဲ႕ျပီး ေျပာရမယ္ အခါ မဟုတ္ပါဘူး။ ရာဇ၀င္ အစဥ္အလာကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ သိတန္ သေရြ႕ သိပါတယ္္။ လက္ေတြ႔ႏိုင္ငံေရးကိုလည္း လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ တရပ္တေက်းမွျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕ စံနစ္သည္ ျဖဴးျဖဴးေျဖာင့္ေျဖာင့္ သာသာယာယာႏွင့္ အာဏာကို လက္လႊတ္မည္၊ မလႊတ္မည္ ဆိုသည္ကို ကြ်န္ေတာ္က ဤေနရာတြင္ ေျပာေနရန္ မလိုပါ။ ထိုကဲ့သို႕ သာသာယာယာျဖင့္ လက္လႊတ္မည္ မလႊတ္ဘူးဆိုသည္ကို ေနာက္မွပင္ သိရမည့္အရာျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္လိမ့္မည္။ ယခု ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုသည္မွာကား ကြ်န္ေတာ္သည္ ေလွနံဓါးထစ္၀ါဒမ်ိဳးရွိသူ မဟုတ္ေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဤအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာရာ၌ ကြ်န္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္မွာ စစ္ၾကီး မျဖစ္မွွီက ႏိုင္ငံနယ္ခ်ဲ႕ ၀ါဒသည္ တြန္းလွန္တိုက္ဖ်က္ရမည့္ အရာမည္မွ်မွန္ေသာ္လည္း ယခုမူကား အသစ္ေပၚေပါက္ေသာ အေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားကို ေထာက္ခ်င့္၍ အေျခအေနကို ေ၀ဖန္ရပါလိမ့္မည္။ ယခုေခတ္၌ တကယ့္ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာသည္ တိုင္းသူျပည္သား လူအမ်ားတို႔လက္တြင္ တည္ရွိသည္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို ေနရာတကာတြင္ ယူဆထားၾကျပီး ျဖစ္ပါသည္။ ယခု ကြ်တ္ေတာ္တို႔ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ လက္ငင္းျပႆနာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ေပၚေပါက္ေနသည့္ ျပႆနာမ်ားကို ေထာက္ရႈ၍ ဆိုရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေျဖရွင္းေရး ရွာၾကံရမည့္ ကိစၥၾကီး ရွစ္ရပ္ရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။

ထိုကိစၥမ်ားမွာ -
၁။ ေနထိုင္ေရး စရိတ္ေလွ်ာ့ေပါ့ရန္၊ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား၏ ေနထိုင္ေရးစရိတ္ကို နဂိုအေျခသို႔ ျပန္ေရာက္ေအာင္ ျပဳျပင္ေရးရန္။
၂။ အလုပ္လက္မဲ့မ်ား ေလ်ာ့သြားေအာင္ တက္ႏိုင္လွ်င္ အလုပ္လက္မဲ့ လံုး၀ ပေပ်ာက္သြား ေအာင္ ျပဳျပင္ေ႔ပးရန္။
၃။ လမ္းပန္း အဆက္အသြယ္မ်ားကို ျပန္လည္ ထူေထာင္၍ တိုးခ်ဲ႕ေပးရန္။
၄။ အိုးေျခအိမ္ေျခ ထူေထာင္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးရန္။
၅။ ပညာေပး ျပန္လည္ထူေထာင္ရန္။
၆။ ျပည္သူ လူအမ်ား က်န္းမာေရးအတြက္ စီစဥ္ေပးရန္။
၇။ ႏိုင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေစတနာေကာင္းသြာႏွင့္ သန္႔ရွင္းေက်ျပြန္စြာ ထမ္းရြက္ျခင္းရွိေအာင္ ျပဳျပင္ေပးရန္။
၈။ ႏိုင္ငံ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာလာေအာင္ ရြက္ေဆာင္ေပးရန္။

အထက္ပါ ျပႆနာၾကီးမ်ားကို ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ရွင္းလင္းေရးတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္ဦးပဌမ အားသြန္ၾကိဳးပမ္း ရြက္ေဆာင္ၾကရန္ အဓိက ျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္ပါသည္။

ဤကဲ့သို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရြက္ေဆာင္စရာရွိသည့္အခ်က္မ်ား ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ေစရန္ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ ဘယ္အခ်က္အလက္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ ဆိုသည္ကို ယခု စဥ္းစားၾကဖို႔ လိုပါ္တယ္။ ေနထိုင္ေရး စရိတ္စက ေလ်ာ့က်ဖို႔ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ဆိုလွ်င္ ယခုကဲ့သို႔ စရိတ္ၾကီးျမင့္ေန ရသည့္ အေၾကာင္းရင္း ပဌမ အခ်က္မွာ အေရးမၾကီး၊ မရွိလည္းျဖစ္ႏိုင္ေသာ ကုန္စည္မ်ားကို ေစ်းၾကီးၾကီး ေပး၍ ၀ယ္ေနရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ အေရးမၾကီးလွေသာ ကုန္စည္အမ်ား ကို ႏိုင္ငံျခားမွ အတင္အသြင္းေလွ်ာ့ရန္၊ သို႔မဟုတ္ လံုး၀ရပ္စဲပစ္ရန္ လိုပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွ အဆိုပါကုန္စည္ ပစၥည္းေတြကို ၀ယ္ေနရသည္မွာ ႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးဘ႑ာ မကုန္သင့္ဘဲ အလဟႆ ကုန္ေနရပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ စီးပြားေရးဖက္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ နစ္နာဆံုးရႈံးျဖဳန္းတီးေန သည့္ အခ်က္ကို ရပ္စဲျဖတ္ေတာက္ပစ္ရန္ နည္းလမ္းမ်ား ရွာၾကံရပါလိမ့္မည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေငြေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တုိင္ျပည္အျပင္ကို ထြက္ေနရပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ ထြက္ေနရျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈရပါလိမ့္မည္။ ေနေရးထိုင္ေရးစရိတ္ ေလွ်ာ့ေပါ့သြားေစလိုလွ်င္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဖက္တြင္ တက္ႏိုင္သမွ် ျခိဳးျခံေခြ်တာရန္ လိုပါလိမ့္မည္။ ယခုလက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ တိုင္းျပည္က စရိတ္မတက္ႏိုင္ေလာက္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္ေနပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းပင္ အသံုးစရိတ္ကို ေလွ်ာ့ပစ္ရပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေနထိုင္ေရး ေလွ်ာ့ေပါ့ သက္သာလာေစေအာင္ ရာရွင္ေပးနည္းကို သံုးသင့္ မသံုးသင့္ စဥ္းစားရေပလိမ့္မည္။ ယခု ကမၻာစစ္ၾကီးျပီးျငိမ္းသည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္မွ်ပင္ လြန္ခဲ့ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေပါင္း မ်ားစြာတို႔မွာ ရာရွင္ေပးနည္း စံနစ္ကို အသံုးျပဳေနရတုန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ျပင္ အေရးၾကီးေသာ ကုန္စည္မ်ား ေ၀ငွေရးစံနစ္ကိုလည္းေကာင္း သည္ထက္ ေကာင္းလာ ေအာင္ စီမံေပးရန္ လိုပါသည္။ ျဖဳန္းတီးမႈမ်ားႏွင့္ တံစို႔ လက္ေဆာင္ စားမႈမ်ားကိုလည္း ႏွိပ္ကြပ္ပစ္ရပါလိမ့္မည္။ ကြ်န္ေတ္တို႔ တိုင္းျပည္အတြင္းမွာဘဲအေရးၾကီးသည့္ ကုန္းစည္မ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္ရန္ စီမံကိန္း တရပ္လည္း ျပဳလုပ္ရပါလိမ့္မည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စီးပြားေရးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထြက္ကုန္ဖက္က ေငြပိုရေအာင္ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းၾကရပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံျငိမ္သက္ သာယာေရးကိစၥကလည္း ရွိပါေသးသည္။ ေနထိုင္ေရးစရိတ္ေလွ်ာ့ေပါ့ သက္သာေရးကိစၥၾကီးကို ရြက္ေဆာင္ၾကရာ၌ ေဆာင္ရြက္သင့္ ေဆာင္ရြက္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ အျခားကိစၥမ်ားလည္း ဧကန္ပင္ ေပၚေပါက္လာပါလိမ့္မည္။ ေနထိုင္ေရး စရိတ္ေလွ်ာ့ေပ့ါ သက္သာေရးကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ထည့္သြင္းေျပာျပခဲ့ျပီး ျဖစ္ေသာ အဆိုပါ ကိစၥမ်ားကို ကြ်န္ေတယ္ အက်ယ္ခ်ဲ႕၍ ေျပာရမည္ဆိ္ုလွ်င္ အေရးမၾကီး မရွိလည္းျဖစ္ႏိုင္ေသာ ကုန္စည္မ်ား သြင္းယူမႈဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ မရွိမျဖစ္ အေရးၾကီးသည့္ ကုန္ေတြ အၾကီးအက်ယ္ ရွားပါေနသည့္ အခါတြင္ စည္းစိမ္ခံကုန္ အေရးမၾကီးသည့္ ကုန္မ်ားကို သြင္းယူ စည္းစိမ္ခံေနၾကရန္ မလိုဘူးဆိုသည့္ အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားမွာ မရွိမျဖစ္ အရင္းခံ လိုအပ္သည့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ျပည့္စံုမႈ လိုပါသည္။ အဆိုပါ ကုန္ပစၥည္းမ်ိဳးသာ ကြ်န္ေတာိတို႔ကရေအာင္ စီမံေပး၍ စည္းစိမ္ခံကုန္မ်ားကို လံုး၀ထုတ္ပစ္ဖို႔လိုပါသည္။

အစိုးရဌာနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍မူကား ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း အခ်ိဳ႕ဌာနမ်ားမွာ အမႈထမ္း မ်ား အဆမတန္ပိုေနပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တဌာနစီ၊တဌာနစီ ခြဲ၍ ဌာနအသီးသီးမွာရွိသည့္ ရာထူးေတြ၊အမႈထမ္းေတြဟာ တကယ္ဘဲလိုသည္။ မလိုသည္ကို စစ္ေဆးၾကည့္ရႈရပါလိမ့္မည္။ ရာထူးမ်ားရွိ အမႈထမ္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနသည့္ အလုပ္မ်ားကို စစ္ေဆးၾကည့္၍ ထိုအလုပ္မ်ားသည္ တိုင္းျပည္၏ စီးပြားေရး ႏွင့္ အျခားအေရးမ်ားအတြက္ မည္မွ်ေလာက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစသည့္ အလုပ္ျဖစ္သည္ကို ေ၀ဖန္ၾကည့္ရပ္လိမ့္မည္။

ရာရွင္ေပးေရးစံနစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ဆိုလွ်င္ ရာရွင္ေပးေရးကို လူအမ်ား မႏွစ္မသက္ ျဖစ္ေနသည္မွာ အထူးအားျဖင့္ စစ္အတြင္း တိုင္းျပည္အေပၚတြင္ အသားယူ၍ မတရားခ်မ္းသာလိုသူက သူခိုးေစ်းဖြင့္ျခင္း၊အဆမတန္ အျမက္ယူျခင္း၊မတရားမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္ကို လူၾကီးမ်ားလည္း သိရွိပါလိမ့္မည္။ ထို႔ျပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္အတြင္း အၾကီးအက်ယ္ ျဖဳန္းတီးမႈမ်ားကို လူၾကီးမင္းမ်ား ကိုယ္ေတြ႔ မ်က္ျမင္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ရာရွင္စံနစ္ကို အသံုးျပဳေနသည့္ အျခားအျခားေသာ တိုင္းျပည္မ်ားမွာ ဆိုခဲ့သည့္ ျဖဳန္းတီးမႈမ်ား အေဟာသိကံ ျဖစ္မႈမ်ား မရွိပါ။ ရာရွင္ေပးမႈ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္တရပ္မွာ တိုင္းသူျပည္သားအားလံုး ညီညီမွ်မွ် ရၾကေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ရာရွင္ေပးျခင္းအားျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားသို႔ တင္ပို႔ေရာင္းခ်ရန္ အတြက္ အဖိုးတန္ ပစၥည္းမ်ား ကုန္းခမ္း ျခင္းမွလည္း သက္သာေစပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ နဂိုအေျခသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ ရွိေရး အတြက္ တိုင္းျပည္၏ ဓနအင္အား ၊ စီးပြားေရး အင္အား ျပန္လည္ ျဖည့္တင္းေစရန္မွာ ထြက္ကုန္ တခုသာလွ်င္ ရွိပါသည္။ စီးပြားေရး အေျခအေနမွာ ျမန္မာျပည္ထက္ မ်ားစြာေကာင္းမြန္ ေတာင့္တင္းေသာ တိုင္းျပည္ၾကီးမ်ားစြာတို႔မွာ ရာရွင္စံနစ္ကို သံုးေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုတိုင္းျပည္ ၾကီးမ်ားမွာ ျခိဳးျခံေခြ်တာရတုန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာကား ျခိဳးျခံျခင္းမရွိသေလာက္ ျဖစ္ရာ စီးပြားေရး ေတာင့္တင္းမႈအတြက္ အနည္းငယ္မွ် ျခိဳးျခံမႈကို မျပဳႏိုင္ရန္ အေၾကာင္းမရွိပါ။ စုေပါင္းေရာင္း၀ယ္ေရး အဖြဲ႔မ်ားလည္း ျဖစ္နိုင္သည့္ ေနရာတိုင္းမွာ ဖြဲ႔စည္းထားရန္လိုပါသည္။ ေရွးက ျမန္မာျပည္မွာ စုေပါင္း ေရာင္း၀ယ္ေရးအသင္းမ်ား ပ်က္ျပားခဲ့ရသည္မွာ ထိုအဖြဲ႔အသင္းမ်ားကို တိုင္းသူျပည္သားတို႔က ေစတနာျဖသ့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈအေပၚတြင္ ခိုင္ျမဲေအာင္ မျပဳခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင္ ျဖစ္ပါသည္။ တိုင္းသူျပည္သားတို႔က ထိုအဖြဲ႔မ်ား၏ အက်ိုးသည္ ငါတို႔၏ အက်ိဳးပင္ ျဖစ္ပါတကားဟု သေဘာပိုက္ ၾကသည့္အရပ္မ်ားတြင္ကား ထိုအဖြဲ႔အမ်ားမွာ စည္ပင္ဖြံံ႔ျဖိဳးလ်က္ ရွိၾကပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာဆိုလွ်င္ စုေပါင္းေရာင္း၀ယ္ေရး မရွိသည့္အရပ္မ်ား၌ ကုန္စည္မ်ား ေ၀ငွေရးကို စီမံေပးမႈအတြက္ အစည္းအရံုး အမ်ိဳးမ်ိဳး ပါ၀င္သည့္ ျပည္သူျပည္သား ေကာ္မတီမ်ား ဖြဲ႔စည္းထားရန္ ျဖစ္ႏိုင္မည့္ အေရးကို စဥ္းစားၾကရန္လိုပါသည္။ စုေပါင္းေရာင္း၀ယ္ေရး အဖြဲ႔မ်ားအတြက္ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈေရးအဖြဲပမ်ား လိုမည္ျဖစ္ရာ ထိုအဖြဲ႔မ်ိုဳးထားရွိေရး ကိစၥကိုလည္း စံုစမ္းၾကည့္ရန္ လုိပါသည္။ အခ်င္းခ်င္း စုေပါင္းျပီးသတင္း အျပန္အလွန္ရယူေရးႏွင့္ စံုစမ္းရွာေဖြေရးသည္လည္း လိုပါသည္။ ဤကိစၥအတြက္ အသင္းအဖြဲ႔မ်ားက လိုေသာ သတင္းမ်ားကို ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ေငြရင္း ႏိုင္ငံျပင္ဖက္သို႔ ထြက္မသြားေစရန္ အခ်ိဳ႕ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၌ တက္ႏိုင္သမွ် ကာကြယ္ရန္ ၾကိဳးစားထားၾကပါသည္။ ေငြရင္း ႏိုင္ငံျပင္ပသို႔ ထြက္သြားလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တိုပ႔၏ ၀ယ္အားကိုစြန္႔ပစ္သကဲ့သို႔ သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံျခားမွ ေငြေခ်းယူရျခင္းကို တက္ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာ့ေပါ့ သက္သာသြားေအာင္ ေငြစုေရးကို အားေပးရေပလိမ့္မည္။ ဆီ၊ငရုတ္၊ၾကက္သြန္အစရွိသည္တို႔ကို ၀ယ္ယူသံုးစြဲရသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေငြအလြန္ကုန္က် ေနပါသည္။ ၎ ကုန္ပစၥည္းမ်ားမွာ မိမိတို႔တိုင္းျပည္၌ မိမိတို႔ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ပါလ်က္ႏွင့္ ဤကဲ့သို႔ အျခားႏိုင္ငံမွ မွာယူသံုးစြဲရသည္ ဆိုသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျငင္းဆိုျခင္း မျပဳႏိုင္သည့္ စြပ္စြဲခ်က္ျဖစ္၍ မ်ားစြာ ရွက္ဖြယ္ေကာင္းလွပါ၏။ထိုနည္းတူစြာ လူတို႔၏ အေရးၾကီးလွေသာ အသံုးအေဆာင္ျဖစ္သည့္ ႏြားႏို႔ကိုလည္းသြင္းယူလ်က္ရွိ၏။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ လံုးလျပဳလ်င္ ထိုပစၥည္းကိုလည္း ႏိုင္ငံတြင္းမွာပင္ လိုသေလာက္ ရႏိုင္ပါတယ္။ ယခင္က စီးပြားေရး အေျခအေနကို ျပန္လည္ ရရွိေစရန္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ဤကဲ့သို႔ ၾကက္သြန္၊ငရုတ္၊ဆီ အစရွိေသာ ပစၥည္းမ်ားတန္ခ်ိန္ မည္၍မည္မွ်သာ ၀င္လာေစသင့္သည္ကို ၾကီးၾကပ္အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ လိုမလိုကို စဥ္းစားရန္ လိုေပသည္။ ၎ကုန္မ်ား ၀ယ္ယူသံုးစြဲျခင္းကို မရပ္ဆိုင္းဘဲ ေနခဲ့ပါက ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ၎ အသီးအႏွံမ်ားကို လိုသေလာက္ရေအာင္ စိုက္ပ်ိဳးျဖစ္ၾကေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။

ထို႔ေနာက္ ျငိမ္၀ပ္ ပိျပားေရးကို ေျပာျပလိုပါသည္။ အဓိက ျပႆနာမ်ားတြင္ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး အေၾကာင္းကို ေနာက္ဆံုးမွ ေျပာရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေနာက္ဆံုးထည့္ထားရာ၌ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားေရးသည္ အေရးမၾကီးေသာ ကိစၥမဟုတ္ဟု မဆိုလို၊ ကြ်န္ေတာိ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး၏ အေျခခံ အေၾကာင္းကား အားလံုးေသာ ကိစၥအ၀၀ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အရင္းခံအေၾကာင္းကိစၥျဖစ္သျဖင့္ ဤကဲ့သို႔ ေနာက္ဆံုးမွ ေျပာဆိုရန္ စီစဥ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သာမန္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ႏိုင္ငံျငိမ္၀ပ္သာယာမႈသည္ စီးပြားေရးအတြက္ မည္မွ်ေလာက္ အေရးၾကီးသည္ကို ေကာင္းစြာ မထင္ရွားလွေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ ရိုးရိုးမဟုတ္ေသာ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္မူကား မည္မွ်ေလာက္ အေရးတၾကီး သက္ဆိုင္ ေနသည္မွာ ထင္ရွားလွေသာေၾကာင့္ ေျပာေနရန္ပင္ မလုိပါ။

ဥပမာဆိုလွ်င္ တိုင္းျပည္ မျငိမ္မ၀ပ္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ခရီးသြားလာေရး၊ကုန္သြယ္ေရး၊စက္မႈ လက္မႈ လုပ္ကိုင္ေရး တို႔ကို က်နစြာ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည့္အျပင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းတို႔တြင္ လံုျခံဳမႈမ်ားစြာ ခြ်တ္ယြင္းလ်က္ရွိေနေပသည္။ နာ္မ္်ားတြင္ မျငိမ္မသက္ျဖစ္သျဖင့္ ျမိဳ႕မ်ားတြင္ လာေ၇ာက္ေနထိုင္၍ လူေတြျပည့္က်ပ္လ်က္ ရွိေနျခင္းျဖစ္ရပါသည္။ အစိုးရကလည္း ဓါးျပလူဆိုးရန္ကို ႏွိမ္နင္းႏိုင္ေစရန္ လက္နက္ကိုင္ ပုလိပ္ႏွင့္ အပိုပုလိပ္ အမႈထမ္းမ်ားကို ယခင္က အမႈထမ္းဦးေရထက္ မ်ားစြာ ခ်ဲ႕ထြင္းခန္႔ထားျခင္းျဖင့္ ႏွိမ္နင္းေနရပါသည္။ အားလံုးတခုႏွင့္ တခု ဆက္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဤကဲ့သို႔ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားေရးကို စီမံေဆာင္ရြက္ရာ၌ လူၾကီးမင္းတို႔သည္ ဤျငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး ကိစၥကို အျခား ကိစၥမ်ားႏွင့္ ခြဲ၍ စီမံျခင္း မျပဳၾကရန္ ကြ်န္ေတာ္က တိုက္တြန္းလိုပါသည္။ နည္းမွန္ လမ္းမွန္းမွာ ဤကိစၥကိုအျခား ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ပူးတြဲစြမံရန္ ျဖစ္ပါသည္။

အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆနာႏွင့္ ပတ္သပ္၍ဆိုလွ်င္ ယခုလိုစီးပြားေရး၏ အလိုက္အထိုက္ အေျခအေနမ်ား အတိုင္းဆိုပါက အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆနာ ေျပရွင္းသြားလိမ့္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမင္ႏိုင္ရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ တိုင္းျပည္ႏွႈ့္ အစိုးရက ကူညီရေပလိမ့္မည္။ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ျခင္းသည္ တိုင္းျပည္အတြက္ အၾကီးဆံုး ကံဆိုးမိုးေမွာင္ ျဖစ္လ်က္ စက္မႈ လက္မႈ လုပ္ငန္းႏွင့္တကြ တိုင္းျပည္တြင္ အမေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္ေပၚေစတက္သည္။ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ လုပ္သားမ်ား၏ ကြ်မ္းက်င္မႈကို ယုတ္ေလ်ာ့ေစျပီး ၎တို႔၏ ေနေရးထိုင္ေရး အဆင့္အတန္းကို ညံ့ဖ်င္းေစသည္။ အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆနာသည္ အမ်ိဳးသား အတြက္ ျဂိဳဟ္ဆိုး ျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို စီမံျပဳလုပ္ရာ၌ ကြ်န္ေတာိတို႔သည္ ေသခ်ာက်နစြာ ျပဳလုပ္မွသာလွ်င္ အေျခအေန တိုးတက္လာျပီး အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆနာ ေျဖရွင္းသြားႏိုင္လိမ့္မည္။ လူတဦးတေယာက္ အတြက္ေသာ္၎၊ အိမ္ေထာင္စုတြင္ ပါ၀င္ေသာ သူမ်ားအတြက္ ေသာ္၎အလုပ္ ရႏိုင္ေစရန္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြရေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ရာ၌ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားကို အလုပ္မွ ရပ္စဲရန္လိုလွ်င္ ရပ္စဲရလိမ့္မည္။ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းသြားႏိုင္ေစရန္ နညး္လမ္းေကာင္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရသည္ အေရးပါ၍ အေျပာက်ယ္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ လက္ထဲ၌ အဆင္သင့္ရွိေစရမည္။ ထိုအလုပ္မ်ားမွာ လည္း လုပ္သားေပါင္း အေရအတြက္ကို လုိက္၍ ျမန္လိုက ျမန္ႏိုင္ေသာ ေႏွးလိုက ေႏွးႏိုင္ေသာအလုပ္မ်ိဳး ျဖစ္ေစရမည္။ ၏

လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ ခ်ဲ႕ထြင္းေရးကိစၥမွာ ဆိုလွ်င္ ျမန္မာျပည္သည္ စစ္မျဖစ္မီကပင္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးမ်ားစြာ မရွိခ့ဲေခ်။ ယခုအခါ မည္သည့္ေနရာမဆို လူမ်ားအသံုးျပဳႏိုင္သည့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္မႈမ်ားမွာ နည္းပါးဆိုး၀ါးသည္ဟုသာ ဆိုႏိုင္သည္။ ယခုတိုင္းျပည္တြင္း၌ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ေနရေသာ ျပႆနာ အရပ္ရပ္တို႔တြင္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး လံုေလာက္စြာ မရွိမႈလည္း ပါ၀င္ ေနေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကို အျမန္ဆံုးျပန္လည္ထူေထာင္ရန္ လိုေနသည့္ ကိစၥကို အထူးေဖာ္ျပရန္ မလုိ။ ရခိုင္ျပည္ႏွင့္တကြ နယ္ျခားေဒသႏွင့္ေသာ္၎၊ ထိုအရပ္မ်ား၌ ေသာ္၎ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ကိစၥ ခ်ဲ႕ထြင္းရန္ သို႔မဟုတ္ ျပဳျပင္ရန္ကိစၥတို႔သည္လည္း ပဌမ စဥးစားစရာ အခ်က္မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေပသည္။
ယခု အိမ္ရာ ျပႆနာႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေျပာလိုပါသည္။ အရိပ္အာ၀ါသရဖို႔ လိုေနသည့္လူေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ မေဆာက္ႏိုင္သည့္လူေတြက္ု ကြ်န္ေတာ္တို႔က ခိုက္ိုးေနထိုင္စရာ ေပးရမည္။ ျပီးေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရံုးေတြ၊ ေက်ာင္းေတြ၊ေဆးရံုေတြ အစရွိသျဖင့္ ဤကဲ့သို႔ ရံုးေတြ အတြက္လဲဘဲ အေဆာက္အဦးေတြ ရွာေဖြေပးရဦးမည္။ လိုအပ္တဲ့ ကိစၥေတြက္ု ျဖည့္စြမ္းျပီးမွသာ အိမ္ရာေတြ ေဆာက္ဖို႔ ကိစၥအတြက္ လွမ္းႏိုင္မည္။ အေရးၾကီးသည္မွာ လတ္တေလာလိုအပ္တဲ့ အရာမ်ားအတြက္ စီမံရမည္။ စီမံတဲ့ အခါမွာလဲ ယာယီစီမံရာထားခ်က္မ်ား ျပဳလုပ္ဖို႔လိုလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရန္ကုန္မွာ ေတြ႔ရသည့္အတို္င္း ဆိုလွ်င္ အိမ္ရာ ေဆာက္လုပ္ေရး ကိစၥမွာ ယာယီ ရာထားခ်က္မ်ားမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေက်နပ္ဖြယ္ရာရွိၾကပါဘူး။ ထို႔ေၾကာင့္ အဲဒါေတြကို တက္ႏိုင္သေလာက္ ေရွာင္ရလိမ့္မည္။ ျပန္လည္ ထူေထာင္ဖို႔ကိစၥမွာ ပညာေရးဖက္မွ အလိုအပ္ဆံုး ျဖစ္သည္။

ယခုအခါမွာ မသင္မေနရ ပညာ၊ ေကာလိပ္ေက်ာင္းေတြ အမ်ားၾကီးဖြင့္ဖို႔ ကိစၥကို စိတ္ကူးထည့္ရန္ အခ်ိန္မက်ေသးဘူး။ စစ္မျဖစ္မီက ေက်ာင္းဦးေရေကာလိပ္ဦးေရေတြကိုေတာင္ မွီေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူး။ အဲဒီအေရအတြက္ေတြကို မွီေအာင္ျဖစ္လာဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း ရွိရမည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္မႈပညာသင္ေက်ာင္းေတြ မ်ားလာေအာင္ ပိုျပီး ၾကိဳစားရလိမ့္မည္။ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာ၊အေထြေထြ လက္မႈပညာေတြ ကို ပိုျပီး အားေပးရမည္။ စာအုပ္ေတြ ထုတ္တဲ့ေနရာမွာလဲ လူအ်မ်ားအတြက္ အေရးတၾကီး လိုအပ္သည့္ စာအုပ္ေတြ၊ အသံုးက်မည့္ စာအုပ္ေတြကို ဘာသာျပန္ျပီး ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ဖို႔ကို စိတ္ထဲမ်ာ စြဲထားရမည္။ ဘာသာျပန္ ဌာနၾကီးၾကီး တခုကို ဖြင့္ရမည္။ ႏိုင္ငံျခားကို ပညာသင္ေတြ လႊတ္ရမည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၎တို႔ျပန္လာလွ်င္ တိုင္းျပည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ လုပ္ႏိုင္ ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ အသံုးက်တဲ့ ပညာမ်ိဳးေတြကို က်က်နန ယူလာႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမည္။ အဆိုပါ ပညာေတာ္သင္ေတြ အတြက္ သင္ၾကားဖို႔ရာ ပညာရပ္ေတြ ေရြးခ်ယ္သည့္ ေနရာမွာ တိုင္းျပည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး အသံုးကို ၾကည့္ျပီး ေရြးခ်ယ္ရမည္။ အသံုးက်မည္ မဟုတ္ေသာ ပညာရပ္ေတြကို ယခု အခါမွာ ခ်န္ပစ္ခဲ့ရလိမ့္မည္။ တိုင္းျပည္တိုင္း၊တိုင္းျပည္တိုင္း ႏိုင္ငံျခားကို ပညာေတာ္သင္ လႊတ္ၾကသည္မွာ ေက်ာင္းသာေတြ ေရွ႕ဆက္ ပညာဆည္းပူးၾကဖို႔၊ ရွာမွီးၾကဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕သည္လည္း ေငြေရး ေၾကးေရးကို ၾကည့္ျပီး ဒီနည္းအတိုင္း လုပ္ၾကရမွာဘဲ။သို႔ေသာ္လည္း အေရြးအခ်ယ္ ခံရမည့္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အရည္အခ်င္းက်က်နန ျပည့္စံုရမည့္ ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္ရမည္။ သူတို႔ ပညာေတာ္သင္ျပီး ျပန္လာတဲ့ အခါမွာ အလုပ္ရဖို႔ အာမခံ ထားႏိုင္ဖို႔ သင့္သည္။ ျပီးေတာ့ က်က်နန သင္ၾကားရမည့္ ပညာရပ္ေတြကို သူတို႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ သင္ၾကဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အေရးယူရလိမ့္မည္။

လူထု က်န္းမာေရး ကိစၥအေၾကာင္းကို ေျပာရေတာ့မည္။ မီးကို မေလာင္ခင္က တားရမည္ ဆိုသည့္ စားသည္ ဆိုရိုးဆိုျမဲ စကားပါဘဲ။ သို႔ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ ေန႔စဥ္ အေရးေတြထဲမွာ ဒီစကားရဲ့ မွန္ကန္ခ်က္ကို မျမင္ခဲ့ၾကသည္မွာ မ်ားပါသည္။ ကာယဗလ ဖြံ႔ျဖိဳးေရး၊ သန္႔ရွင္ေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္စြာ ေနထိုင္ေရးေတြအတြက္ စီမံကိန္းေတြ ထုတ္ရမည္။ ဆရာ၀န္၊သူနာျပဳ ဆရာမ၊ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားေရး ဆရာမ်ား သင္တန္းဖြင့္ဖို႔ကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ရလိမ့္မည္။

ယခုလက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို လူၾကိဳက္မ်ားလာေအာင္ ျဗဴရိုကရက္စံနစ္က အမ်ားၾကိဳက္စံနစ္ ေျပာင္းဖို႔ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ အစိုးရက ေနာက္ဆံုး ဒိစၾတိတ္ႏွင့္ ျမိဳ႕နယ္ဆိုင္ရာ အၾကံေပးအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ဖို႔ တင္သြင္း ထားသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အဖဲြ႔မ်ိဳးေတြကို ဖြဲ႔ျခင္းအားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ပိုမိုရွင္းလင္း လာရမည္။ ပိုမိုေကာင္းမြန္ လာရမည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အေျခခံ က်ယ္၀န္းစြာ ဖြဲ႔စည္းထား၍ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားပါ၀င္သည့္ အဖြဲ႔ေတြကို အာဏာေတြ ျဖန္႔ေ၀လႊဲအပ္ျပီး တေနရာထဲမွာ အာဏာစုေနျခင္းကို ဖ်က္ရမည္။ ေနာက္ျပီး တဦးႏွင့္ တဦး ကိုယ္တို္င္ ကိုယ္က် ေတြ႔ဆံုျခင္း ၊ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ေခၚျခင္းမ်ားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈသည္ ပိုျပီး ေကာင္းလာမည္။ အကုန္အက်လည္း သက္သာလာလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။ ထို႔ျပင္ အစိုးရရံုးေတြမွာ ၾကိဳးနီစံနစ္ေပ်ာက္ျပီး အဟုတ္တကယ္ က်က်နန မ်က္၀ါထင္ထင္ ျပႆနာ အရပ္ရပ္ေတြကိ ရွင္းၾက၊လင္းၾက၊၊လုပ္ၾက ကိုင္ၾက ျဖစ္လာၾကမယ္လုိ႔လဲ ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။

ယခု စီမံကိန္းမွာ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး အေရးၾကီးေၾကာင္း ေျပာခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ယခု ေျပာခဲ့ျပီးျဖစ္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ားအျပင္ ကုန္ပစၥည္းပိုမို ထြက္ရွိမႈႏွင့္ စက္မႈလက္မႈ ထူေထာင္ေရး ကိစၥရပ္မ်ားကို လူၾကီးမင္းမ်ားက အဓိက ထား၍ စဥ္းစားၾကလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တုိင္းျပည္၏ အေျခခံ ထြက္ကုန္သည္ ဆန္စပါးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေရွးဦးစြာ လယ္ယာ ကိုင္းကြ်န္း ဆန္စပါး စိုက္ပ်ိဳးမႈတြင္ စက္ကရိယာ အသံုးျပဳေရး တီထြင္ရမည္၊ ထိုကိစၥအတြက္ စုေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေရး စံနစ္ကို သံုးရန္လိုလွ်င္ သံုးရလိမ့္မည္။ အဆိုပါ နည္းမ်ားကို အသံုးျပဳရန္မွာ ယခုလက္ရွိ စိုက္ပ်ိဳးေရးအေျခအေန ပိုမို ေကာင္းမြန္လာမႈ အတြက္ လိုသေလာက္အထိ သံုးရေပလိမ့္မည္။ ကုန္ထြက္ တိုးတက္လာေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ဆင္းရဲျခင္း အတြက္ မလႊဲႏိုင္ေသာ ေဆးမ်ိဳး မဟုတ္သည္ကို ကြ်န္ေတာ္သိပါသည္။

မလိုသည့္ ကုန္ထြက္ ပစၥည္းမ်ားကို တိုးတက္ ထြက္ေအာင္ လုပ္ျခင္းသည္ အေရးၾကီးေသာ ပစၥည္းမ်ား လိုေနသူမ်ားအတြက္ အက်ိဳးမမ်ားသည့္အျပင္ အဆိုးဆံုးျဖစ္တက္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ဆိုလိုသည္မွာ အမ်ားမျပား ထြက္ေအာင္ လုပ္သည့္ပစၥည္းသည္ ေကာင္းမြန္ဖို႔လည္း အေရးၾကီးပါသည္။ အျခားတနည္း ဆိုေသာ္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးကို သင့္ျမတ္စြာ ထြက္ရွိမႈ သေဘာျဖင့္ စီမံသင့္ပါသည္။ လယ္ယာစုိက္ပ်ိဳးမႈ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈအျဖစ္ျဖင့္ လယ္သမားမ်ားေၾကြးျမီ ျပႆနာႏွင့္ အတိုးႏႈန္း သက္သာစြာႏွင့္ လယ္ယာလုပ္ကိုင္ေရး အတြက္ ေငြေခ်းငွားျခင္း နည္းစံနစ္ စသည္တို႔ကို စဥ္းစားရေပလိမ့္မည္။ စက္မႈလက္မႈ လုပ္ငန္းျပႆနာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆိုလွ်င္လည္း စစ္မျဖစ္မီက အေျခအေနသို႔ အေစာတလွ်င္ မည္ကဲ့သို႔ ေရာက္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ အိမ္တြင္း လက္မႈပညာကို လက္ေတြ႔ သေဘာထား အားျဖင့္ မည္ကဲ့သို႔ အားေပးရန္စသည္တို႔ကို စဥ္းစားရေပလိမ့္မည္။ ေနာက္ဆံုး အခ်က္မွာ ၎ရာထားခ်က္တို႔ကို အေကာင္အထည္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရန္ ေငြကို မည္ကဲ့သို႔ ရေအာင္ ရွာရမည္ဆိုသည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ယခုကဲ့သို႔ ကိစၥမ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုးပင္ အျမင္မွန္ ျမင္ျပီး ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ကို အသံုးျပဳျခင္းအားျဖင့္ အလုပ္သေဘာကို ေကာင္းစြာ သိရွိရပါမည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စီမံကိန္းအားလံုးအတြက္ လိုသေလာက္ ေငြေၾကးကို ရႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုပ္ရမည္မွာ ရာထားခ်က္ေတြကို လုပ္၊ နည္းလမ္းေတြရွာ ၊ေငြေၾကးကို စီမံကိန္းမ်ား အတြက္ ေနရာတက် ခြဲေ၀ေပးဖို႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေငြမ်ားမ်ား သံုးဖို႔လိုလွ်င္မ်ားမ်ားသံုးစြဲရန္ႏွင့္ နည္းနည္းသံုးဖို႔လိုလွ်င္ နည္းနည္း သံုးဖို႔ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ မလိုသည့္ သံုးစြဲျခင္းအားျဖင့္ ေငြကို အလဟႆျဖစ္ေစမည္ မဟုတ္ပါ။

ယခု ေဆြးေႏြးပြဲၾကီးကို တက္ေရာက္ၾကသည့္ အတြက္ လူၾကီးမင္းတို႔အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ ပါသည္။ အစည္းအ၀း မရုပ္သိမ္းေသးမီ ယခင္က ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့သည့္ အခ်က္ေတြကို လူၾကီးမင္းတို႔ ေရွးအဖို႔ လုပ္ရမဲ့ လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္သည့္အခါမွာ မေမ့ၾကဖို႔ သတိေပးလိုပါတယ္။ ယခု အဖြဲ႔ခြဲမ်ားကို ဖြဲ႔ၾကပါေတာ့။ လူၾကီးမင္းတို႔ ေရွးအဖို႔လုပ္ရမဲ့ လုပ္ငန္းမ်ားကို ထားသင့္ ရွိသင့္သည့္ အင္အား၊ စိတ္ဓါတ္မ်ားႏွင့္ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ သြားၾကလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။

Posted in: ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းမ်ား