ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ညီလာခံ မိန္႔ခြန္း

ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ပဏာမ ျပင္ဆင္မႈ ညီလာခံ မိန္႔ခြန္း

၁၉၄၆ ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ (ဖဆပလ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟုိဦးစီး အဖြဲ႔၏ သေဘာတူညီခ်က္အရ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေခါင္းေဆာင္၍ ယာယီ အမႈေဆာင္ အစိုးရ အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ အစိုးရအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းျပီး ၍ တလခြဲမျပည့္မီ ၁၉၄၆ ခု၊ ႏို၀င္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔ တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစိုးရ အဖြဲ႔က အေရးၾကီးေသာ ေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ေလသည္။ ယင္းေၾကညာခ်က္မွာ “ ျဗိတိသွ်အစိုးရက ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ ေရးကို ေၾကညာရန္ႏွင့္ မေၾကညာက အစိုးရတဖြဲ႔လုံး ႏုတ္ထြက္မည္” ဟူေသာ ေၾကညာခ်က္ျဖစ္၏။ ထိုေၾကညာ ခ်က္အရ ျဗိတိသွ်အစိုးရက ေၾကညာခ်က္တစ္ရပ္ ထုတ္ျပန္ျပီးလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ကို ဘိလပ္သို႔ ဖိတ္ ေခၚ ေဆြးေႏြးရ၏။ “ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္” ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ယင္းစာခ်ဳပ္ အပိုဒ္ ၁ အရ ေရြးေကာက္ပြဲ မ်ားက်င္းပျပီး တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ကို တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့၏။ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒကို လႊတ္ ေတာ္သို႔ မတင္သြင္းမီ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားပါ၀င္ေသာ ဂ်ဴဗလီေဟာညီလာခံၾကီးတြင္ တင္ျပခဲ့သည္။ ေအာက္ပါ မိန္႔ခြန္းမွာ ဂ်ဴဗလီေဟာပဏာမ ျပင္ဆင္မႈ ညီလာခံတြင္မိန္႔ၾကားခဲ့ေသာ မိန္႔ခြန္းျဖစ္၏။ မိန္႔ခြန္းေျပာ ေသာေန႔မွာ ၁၉၄၇ ခု၊ ေမလ ၁၉ ရက္ေန႔ ျဖစ္သည္။

ရဲေဘာ္တို႔ -
ယခုလို တိုင္းျပည္ရ့ဲ အေရးၾကီးတဲ့ ျပႆနာေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ကြ်န္ဘ၀ကေနျပီး သခင္ႏိုင္ငံဘ၀သို႔ လက္ငင္း တက္လွမ္းႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ရမဲ့ျပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ႏွီးေႏွာရေအာင္ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔တခါ ေတြ႔ ဆုံစည္းေ၀းၾကရတယ္ဆိုတာ အင္မတန္ ေကာင္းတာဘဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ဒီေရာက္လာတာ သိတဲ့အတိုင္း တိုင္းျပဳျပည္ ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ေရွ ႔ေျပး၊ ပဏာမ ျပင္ဆင္မႈ ညီလာခံကို လာတက္တဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ အျဖစ္နဲ႔ ေရာက္လာၾက တာဘဲ။ ဒီညီလာခံမ်ိဳးဟာ ဒီဗမာျပည္မွာ ဒီတခါဘဲ လုပ္ဘူးေသးတယ္။ ဒီလိုညီလခံရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အျဖစ္ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့တာ၀န္ေတြဟာအင္မတန္ၾကီးမားလွေပတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြဟာလဲေတာ္ ေတာ္ဘဲ က်ယ္၀န္းလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေနာက္ဆုံးအလုပ္က ထြက္ေပၚမဲ့ အက်ိဳးတရားေတြဟာလဲ ရာဇ၀င္တြင္ က်န္ရစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီညီလာခံကို လာတက္တဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားတို႔ကို၀မ္းပန္းတသာ ခရီး ဦးၾကိဳျပဳတယ္ဆိုတာေလာက္ဘဲ ေလာကြတ္စကားေျပာျပီး ေျပာသင့္ေျပာစရာ ရွိတဲ့အခ်က္ေတြကို တန္းျပီး ေျပာ ျပခ်င္တယ္။ လုံး၀ လြတ္လပ္ေရးသာ လိုခ်င္တယ္ ဒီပဏာမ ညီလာခံဟာ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ က လုပ္တဲ့ ညီလာခံဘဲ။ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ရဲ့လုပ္ငန္းေတြကို အစား ထိုးဖို႔မဟုတ္ဘဲ ျဖည့္စြက္ဖို႔သာျဖစ္တယ္။ ဒီညီလာခံဟာ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ က လုပ္တဲ့ ညီလာခံဘဲ။ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ရဲ့လုပ္ငန္းေတြကို အစားထိုးဖို႔ မဟုတ္ဘဲ ျဖည့္စြက္ဖို႔သာျဖစ္တယ္။ ဒီညီလာခံဟာ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒအရလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အမွန္ က်ဳပ္တို႔ရဲ့ မူလ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ႏွစ္ စဥ္ ညီလာခံသဘင္က်င္းပျပီး နည္းလမ္းတက် ေရြးတဲ့ တတိုင္းတႏိုင္ငံလုံးရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြက ေနျပီး ဗမာႏိုင္ငံဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္း အေျခခံေတြကို စဥ္း စားဖို႔ဘဲ။ သို႔ေပမဲ့ အခ်ိန္ မရတာနဲ႔ ဒုတိယ လူစုံစုံရတဲ့နည္းကိုထြင္ျပီး သုံးရတာဘဲ။ ဗမာျပည္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္း အေျခခံေတြကို စဥ္းစားမယ္ဆိုေတာ့ ေရွးဦးစြာ တခ်ဳိ ႔သတင္းစာေတြ လူေတြ ရႈပ္တုတ္တုတ္လုပ္ေနတဲ့အခ်က္ၾကီးကို တခါထဲ ရွင္းပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဒီအခ်က္ၾကီးဟာ ဘာလဲဆိုယင္ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ က လုံး၀ လြတ္လပ္ေရး ဆုံးျဖတ္မလား၊ ဒိုမီနီယံအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆုံးျဖတ္မလား ဆိုတဲ့ မရႈပ္သင့္ဘဲ ရႈပ္ ေနတဲ့ ေမးခြန္းဘဲ။ ၁၉၄၆ ခု ဇန္န၀ါရီလထဲမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ အဖို႔မွာ ဆိုယင္ ယခုအထိ အာဏာပိုင္ ဆုံးအဖြဲ႔ၾကီးဘဲ။ ဒီအဖြဲ႔ၾကီးက ေနျပီး ဘယ္လိုဒိုမီနီယံ အမ်ိဳးအစားမွ မလိုခ်င္ဘူး။ လုံး၀ လြတ္လပ္ေရးကိုသာ ေတာင္းဆိုမယ္ဆိုျပီး အတိအလင္း ဆုံးျဖတ္ထားတာ ရွိေနတာ ဘာမွ ထပ္ျပီးနားရႈပ္စရာမလိုပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔ဟာ မွန္တာ မမွန္တာ၊ ေကာင္းတာ မေကာင္းတာေတြ အပထားျပီး အဲဒီညီလာခံၾကီးရဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ပယ္လဲမပယ္ ႏိုင္ဘူး။ ေျပာင္းလဲမေျပာင္းႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ဒီကိစၥဟာ ဘာမွ ထပ္ေပၚစရာမလိုေတာ့ဘူး။ သို႔ေသာ္လဲ ဗမာျပည္ လုံး၀ လြတ္လပ္ေတာ့ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္တဲ့ႏိုင္ငံ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ (Commonwealth of Sovereign Nations) ကို ျမန္မာျပည္က မတည္ေထာင္ဘူးလား၊ မ၀င္ဘူးလားဆိုတဲ့ေမးခြန္းကေတာ့ တျခားျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ေမးခြန္းဟာေတာ့ ဗမာျပည္ရဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒေရးဆြဲတဲ့ေနရာမွာ စဥ္းစားဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒီကိစၥကို ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေနာက္မွ ေဆြးေႏြးပါအုံးမယ္။ သမၼတႏိုင္ငံ ထူေထာင္မယ္ ကိုင္း . . . လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာျပည္ ဆိုေတာ့ ဘယ္လုိဗမာျပည္မ်ိဳးလဲ။ သမၼတႏိုင္ငံလား၊ ရွင္ဘုရင္စံနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ မဲ့ ႏိုင္ငံလား။ ဒီေမးခြန္းေပၚလာတယ္။ ဒီေတာ့ဒီေမးခြန္းကို တိုတိုဘဲ ေျဖပါဆိုယင္ သမၼတႏိုင္ငံလိုခ်င္တယ္လို႔ တို တိုဘဲ ေျဖရုံဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ဒီေလာက္ တိုတိုေျဖခ်င္ဘူး။ လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ အစိုးရ (State) ဆိုတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ ပက္သက္ျပီး ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္။ ဒီ“အစိုးရ” ဆိုတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ပက္သက္ျပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ တယ္။ ဒီ “အစိုးရ” ဆိုတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ပက္သက္ျပီး ေရွးက တရုပ္၊ အိႏိၵယ၊ ေခါမ၊ ေရာမေခတ္ကစျပီး ကေန႔ အထိ သေဘာအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚခဲ့တယ္။ အခုေခတ္မွာေတာ့ ကားလ္မတ္ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကစတဲ့ မတ္၀ါဒေတြရဲ့ သေဘာ တရားဟာ တေျဖးေျဖး ေခတ္စားလာတယ္။ ရွင္ဘုရင္ အုပ္စိုးတဲ့စနစ္ မလိုခ်င္ အဲဒီ ၀ါဒဟာလဲ အဆုံးစြန္ တရားမဟုတ္ေသးဘူး။ ရွာတုန္း၊ ေဖြတုန္း၊ တိုးတက္တုန္းဘဲ။ အဲဒီလို သေဘာအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆိုေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးဟာ စီးပြားေရးအုတ္ျမစ္ေပၚမွာ တည္တယ္ဆိုတာကို ေတာ့ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာယင္ လူဟာစားရမယ္၊ ၀တ္ရမယ္၊ ေနရမယ္။ အဲဒီအစား၊ အ၀တ္၊ အေန အထိုင္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး လူရဲ့လိုတဲ့ ၀တၳဳပစၥည္းအသုံးအေဆာင္ေတြကို ရွာၾကံတဲ့အခါက်ေတာ့ လူသုံးပစၥည္းလုပ္ငန္း စနစ္ေတြေပၚလာ တယ္။ အဲဒီ ပစၥည္း စနစ္ေတြေပၚလာတဲ့အခါ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေပါင္းသင္းမႈ စနစ္ဟာလဲ ေပၚလာတယ္။ လူတန္းစားျခားနားလာၾကတယ္။ အဲဒီလုိ ျခားနားလာၾကရာက အက်ိဳးခ်င္း ကြဲျပားျပီး ပဋိပကၡျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒီ ပဋိပကၡျဖစ္တာေတြကို ၾကီးတဲ့ငယ္ေအာင္၊ ငယ္တဲ့အမႈ ပလပ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုျပီး အစုိးရဆိုတာကိုလူေတြက တင္ေျမွာက္တယ္။ တင္ေျမွာက္တုန္းကေတာ့ လူေတြကဘဲ။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္က်ေတာ့လူ႔အထက္ေရာက္သထက္ ေရာက္ျပီး လူေတြအထဲက ေပၚခဲ့တဲ့ အစိုးရဟာ မိုးက်ေရႊကိုယ္ဘ၀ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီဘ၀ကစျပီး အစုိးရ ဆို တာ လူေတြက အာဏာအပ္လို႔ ျဖစ္တာပါလားဆိုတဲ့သဘာ၀ဟာ လုံးလုံးေပ်ာက္သြားတာဘဲ။ အဲဒီ ရွင္ဘုရင္စနစ္ လိုသားစဥ္ ေျမးဆက္ ဆက္ခံတဲဲ့ အစိုးရမ်ိဳးက်ေတာ့လဲ ဘာေျပာစရာ ရွိေတာ့မလဲ။ တခါထဲ အစုိးရဆိုတာ ဘုန္း ကံေၾကာင့္ (Divne Right of King) ဆိုျပီးေတာင္ တခါတုန္းက အယူျဖစ္တဲ့အထိ အစုိးရရဲ့မူလ ဘ၀ဟာ ေပ်ာက္ ခဲ့တာဘဲ။ အဲဒီမွာ ေျပာခ်င္ၾကလိမ့္အုံးမယ္။ ဒါက ေရွးရွင္ဘုရင္ေတြပါ။ အခု ရွင္ဘုရင္ေတြကေတာ့ အာဏာလဲမရွိေတာ့ပါ ဘူး။ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒအတိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ရတာပါလို႔ ေျပာၾကလိမ့္မယ္။ ေကာင္းျပီ။ ရွင္ဘုရင္ဆိုယင္သားစဥ္ ေျမးဆက္ ဆက္ခံရလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို မွဴးေတြ မတ္ေတြ ရွိရလိမ့္မယ္။ အဂၤလန္မွာဆိုယင္ ဒီအတိုင္းဘဲမဟုတ္ လား။ မွဴးေတြ မတ္ေတြဆိုျပီးအေခ်ာင္ပြေနသေလာက္ ပြေနၾကတာ (House of Lords) မွဴးေတြ မတ္ေတြလႊတ္ ေတာ္ဆိုျပီး အဆာက်ယ္ေနၾကတာ သူတို႔တေတြဘဲ။ အာဏာ ရွိတာမရွိတာကို အပထားျပီး သူတို႔တေတြကို ဒီလို ရွိတာဟာ လူလူခ်င္း အတူတူဘဲဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို ဖုံးလႊမ္းႏိုင္သမွ် ဖုံးလႊမ္းႏိုင္ေအာင္ လုပ္ျပီး၊ ေနာက္ဆုံး က်ေတာ့ လူေတြက ေပးထားတဲ့အစိုးရအာဏာကို အေခ်ာင္ေကာ္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ထားတာေတြဘဲ။ အာဏာဆို တာလဲ မရွိဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ေျဗာင္သာ သိပ္မရွိတယ္။ သြယ္၀ုိက္တဲ့နည္း၊ စီးပြားေရးနည္း၊ ဟိတ္လုံး ဟန္လုံး နည္းေတြနဲ႔ အမ်ားၾကီးဘဲ။ သူတို႔အာဏာရွိေနၾကတာဘဲ၊ ျပီးေတာ့ဒီရွင္ဘုရင္ စံနစ္ဆိုတာမ်ိဳးဟာ အေခ်ာင္တိုင္း ျပည္ ပိုက္ဆံကုန္တဲ့ရာထူးေတြ ေတာ္ေတာ္ဘဲရွိတယ္။ ဒီေတာ့ လူေတြက တင္ေျမွာက္တဲ့“အစိုးရ”ဆိုတာဟာ လူ ေတြရဲ့အစိုးရ ျပည္သူေတြရဲ့အစုိးရ၊ ျပည္သူေတြႏွင့္ အလွမ္းမေ၀းဘဲ အျမဲလက္တြဲေနတဲ့အစိုးရ၊ ျဖစ္မွသာလွ်င္ သေဘာတရားအတိုင္းကိုက္ညီမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ အဲဒီသေဘာတရားနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီးဆန္႔က်င္ တဲ့ သားစဥ္ေျမးဆက္ ဆက္ခံသြားတဲ့ရွင္ဘုရင္စနစ္ကို မလိုခ်င္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒအစစ္ကိုသာ ဖန္တီးမယ္ အဲဒီေတာ့ သမၼတ စံနစ္ကို လိုခ်င္တယ္။ သမၼတစနစ္ဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြသာလ်င္ အရင္းခံမူလဘူတ ျဖစ္ တယ္ဆိုတဲ့ သဘာ၀ကို ျပန္ေဖာ္တယ္။ လူလူခ်င္း အတူတူဘဲဆိုတဲ့သဘာ၀ကိုျပန္ေဖာ္တယ္။ ဒါေပမဲ့တခုသတိ ျပဳရမယ္။ “အစုိးရ” ဆိုတဲ့ အာဏာဟာ အင္မတန္ အဖိုးတန္အသုံး၀င္တယ္။ အဲဒီအာဏာကိုလဲ ပစၥည္းအင္အားေကာင္းတဲ့ လူေတြအခ်င္းခ်င္းလုၾကတယ္။ ရယင္လဲ လက္မ လႊတ္ခ်င္ဘူး။ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ဆိုတာကေတာ့ အဲဒီထဲမွာ ဒုတ္လုပ္ျပီး အရုိက္ခံရမဲ့အခါက်မွ ပါရတာဘဲ။ ဒီလို အာဏာလုၾကတဲ့အ ခါ “ ဒီမိုကေရစီ” ဆိုျပီး “ျပည္သူ႔ဆႏၵ၊ ျပည္သူ႔အာဏာ” လို႔ေၾကြးေၾကာ္ဟစ္ေအာ္ျပီး၊ ညာတဲ့စနစ္ေတြလဲရွိတယ္၊ လူေတြက တိုင္းသူျပည္ သားေတြက “အစုိးရ”အာဏာအပ္လိုက္တုန္းက က်ဳပ္တို႔အတြက္ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးပါဆိုျပီး အာဏာအပ္လိုက္တာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔ကို ခင္ဗ်ားတို႔ အုပ္စုိးတဲ့လူေတြအတြက္ ႏွိပ္ကြပ္အုပ္ခ်ဳပ္ပါဆိုတဲ့အခ်က္သာ ျဖစ္ေနတာဘဲ။ လူေတြက တင္ေျမွာက္ျပီး လူေတြရဲ့အက်ိဳးကို လုပ္တဲ့ လူေတြရဲ့အစိုးရသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။ အျခားဟာေတြဒီမိုကေရစီ အစစ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အတုေတြ သာျဖစ္တယ္။

ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဘာလဲ
အဲဒီလို စံနစ္မ်ိဳးနဲ႔သမၼတ အစုိးရမ်ိဳးမွသာ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို အက်ိဳးထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မွာဘဲ။ ဒီမိုကေရစီ တိုင္း ဒီမိုကေရစီတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္စားလာတဲ့အခါမို႔ ေရာေယာင္ျပီးသံဖမ္းေျပာၾကတာေတြလဲ အမ်ားၾကီးဘဲ။ ဒါျဖင့္ ဒီမို ကေရစီဆိုတာ ဘာလဲလူလူခ်င္း၊ လူတန္းစား အခ်င္းခ်င္း။ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း အစရွိသည္အားျဖင့္ အခြင့္အေရးတန္းတူ က်ပ္ျပည့္မရွိသမွ် ကာလပတ္လုံး ဒီမိုကေရစီက်ပ္ျပည့္ တင္းျပည့္ မဟုတ္ေသးဘူး။

ဒီမိုကေရစီတုေတြ

အခု ဒီမိုကေရစီ ေခၚေနတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြ အမ်ားဟာ တကယ့္ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ေသးဘူး။ ငါးမူး၊ သုံးမူး၊ တပဲ ေလာက္ဘဲ ဒီမိုကေရစီ ေတြျဖစ္ၾကေသးတယ္။ အဲဒီ ဒီမိုကေရစီေတြဟာ အရင္းစစ္လိုက္ေတာ့ အရင္းရွင္ေခၚတဲ့ပစၥည္းရွင္ အရင္းရွင္ေတြ စီးပြားေရးျခယ္လွယ္တဲ့ စနစ္အေျခခံတဲ့ ဒီမိုကေရစီေတြ ျဖစ္တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ အရင္းရွင္ေတြရဲ့ အာဏာရွင္ စနစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့ ဗန္းျပျပီး ထားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘဲ။

ဒီမိုကေရစီ အစစ္ကေတာ့
ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါ တို္င္းသူျပည္သားေတြသာလွ်င္ အဓိက လိုလားျပီး တုိင္းျပည္တည္ေထာင္ခ်င္တယ္ဆိုယင္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ရမွ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။ ဒီမိုကေရစီ အရင္းခံဘဲ။ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒဆိုတာေတြဟာ စင္စစ္ေတာ့ ဒီကေန ျဖာထြက္သြားတာဘဲ။ ဘယ္ဟာမွ ဒီမိုကေရစီ မစစ္ေသးဘူး။ ႏိုင္ငံေရးတြင္မက စီးပြားေရးပါ ပါမွ ဒီမိုကေရစီစစ္ႏိုင္မယ္လို႔ ဒီမိုကေရစီ သေဘာတရားေတြကို လိုက္ရွာျပီး လုပ္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္တယ္။

ဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာ ဘယ္လို အဂၤ ါမ်ိဳးနဲ႔ ညီညြတ္ရမလဲ။ အဲဒီလို က်ပ္ျပည့္တင္းျပည့္ ဒီမိုကေရစီမ်ိဳးကို က်ဳပ္တို႔ ဘယ္လိုတည္ ေဆာက္ရမလဲ။ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္မလား။ ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ။ ဘယ္နည္းအေကာင္းဆုံးလဲ ဆိုတာေတြကို အခု က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပည္ တည္ ေထာင္ရမဲ့အခါ အထူးစဥ္းစားရမဲ့အခ်က္ေတြဘဲ။

ႏိုင္ငံေရးဟာ စီးပြားေရး အေျခခံေပၚမွာ တည္တယ္။ ႏိုင္ငံရဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒေတြကလည္း စီးပြားေရးသေဘာတရားေတြ ႏွင့္ကင္းလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အရင္းရွင္ ဒီမိုကေရစီသမား သက္သက္ မ်က္စိနဲ႔ၾကည့္ေျပာယင္ေတာ့ ဒါမမွန္ဘူးလို႔ ေျပာရမွာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ က မာၻအရပ္ရပ္မွာ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံအသီးသီး ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံဥပေဒေတြကို အတြင္းက်က်ေလ့လာယင္ စီးပြားေရးသေဘာတရားေတြ မူတည္ျပီး လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ အရင္းရွင္ဒီမိုကေရစီသမားေတြအဖို႔ ဆိုယင္ အရင္းရွင္စနစ္သာလွ်င္ စီးပြားေရးစနစ္မွန္ျဖစ္တယ္။ ဒီ စံနစ္သာလွ်င္တည္တံ့ရမယ္။ အဲဒီစနစ္ဟာ အျမဲတမ္းတည္တံ့သလိုလို ယူဆျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ အမွန္မေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံေရး၊ စီး ပြားေရးစနစ္မွာမွ အျမဲတည္တံ့တာမရွိဘူး။ သူ႔အခ်ိန္ သူ႔အေျခအေနလိုက္ျဖစ္လာၾကတာဘဲ။

ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္အဖို႔မွာ အရင္းရွင္စံနစ္ထက္ေတာင္ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ဘ၀က လွမ္းတက္ရမယ္ဆို ေတာ့ အလယ္အလတ္အဆင့္မွာရွိတဲ့ ဒီအရင္းရွင္စံနစ္ကို ေက်ာ္မသြားႏိုင္ေသးေပမဲ့ အဲဒီစနစ္တြင္သာမလုပ္ႏုိင္ဘဲ ဒီစံနစ္ကို အျမန္ဆုံး ေက်ာ္သြားနိုင္မဲ့ စီးပြားေရးသေဘာတရားေတြကို အေျခခံထားျပီး တိုင္းျပည္တည္မွသာလွ်င္ တကယ့္ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံကို ေရာက္ေအာင္ သြားႏိုင္လိမ့္မယ္။
တကယ့္ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရားအရ ျပည္သူေတြရဲ့အက်ိဳးအတြက္ ျပည္သူေတြက တင္ေျမွာက္တဲ့ ျပည္သူေတြရဲ့အစုိး ရျဖစ္ရုံနဲ႔မျပီးေသးဘူး။ အဲဒီအစိုးရဟာ ျပည္သူေတြရဲ့လက္ငင္းစီးပြားေရးအဆင့္အတန္းကို အခြင့္အေရးတန္းတူရႏိုင္တဲ့အေျခအထိ ျမွင့္ တင္ႏိုင္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးမွ တကယ့္ ဒီမိုကေရစီ အထိတက္လွမး္ႏိုင္မယ္။ ဒါျဖင့္ အဲဒီလိုဒီမိုကေရစီ အဆင့္အတန္းေရာက္ေအာင္ ဘယ္လို အေျခခံေတြ ခ်ရမလဲ။

ဒီမိုကေရစီအေျခခံမ်ား
၁။ အေရးၾကီးတဲ့ စက္မႈလက္မႈ ပစၥည္းလုပ္ငန္းေတြကို အစိုးရသိမ္းႏိုင္ရမယ္။ သို႔မဟုတ္ သိမ္းႏိုင္ေအာင္ အေျခခံပ်ဳိးထားရမယ္။

၂။ အလုပ္သမားေတြရဲ့ ေနေရး၊ ထိုင္ေရး၊ စားေရး၊ ေသာက္ေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စည္းရုံးေရး၊ အိုနာစာအေရးအစရွိသျဖင့္ အခြင့္အေရးေတြ ရွိရမယ္။

၃။ လယ္လုပ္တဲ့ လူေတြရဲ့ လက္ထဲ လယ္ေရာက္ေအာင္ စီစဥ္ ႏိုင္ရမယ္။လယ္အေျမာက္အျမားကို တသီးပုဂၢလ ပိုင္ဆိုင္တဲ့စံနစ္ကို ပယ္ဖ်က္ႏိုင္ရမယ္။

၄။ လူမ်ိဳးအသီးသီးဟာလဲ သူတို႔ရထိုက္တဲ့အခြင့္အေရးေတြ ရေအာင္စီစဥ္ထားရမယ္။ ၅။ တိုင္းသူျပည္သားေတြသာလွ်င္ အာဏာပိုင္အစစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို ခိုင္ခိုင္မာမာျဖစ္ေအာင္ စီ စဥ္တတ္ရမယ္။

၆။ လူမ်ိဳးဘာသာ လိင္မေရြးတိုင္းျပည္ၾကီးသားတိုင္း ရသင့္ရထိုက္တဲ့အခြင့္အေရးေတြ ပါရမယ္။

၇။ တိုင္းျပည္ကာကြယ္ေရးဟာ ျပည္သူ႔အစိုးရတာ၀န္ျဖစ္တယ္။ အခုကြ်န္ဘ၀မွာလို ေရွးကလို အေပ်ာ္ထမ္း ရဲအဖြဲ႔ အစရွိတဲ့အခု ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႔ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔မ်ိဳးေတြကို တသီးတျခား တည္ေထာင္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး မရွိေစရဘူး။

၈။ တိုင္းျပည္ဥပေဒတရားရုံး စံနစ္ဟာလဲ ျပည္သူေတြရဲ့အက်ိဳး ေရွ ႔ရႈမဲ့ ျပည္သူ႔တရားရုံးစနစ္မ်ိဳး ျဖစ္ရမယ္။ အဲဒီလို အခ်က္ေတြ ပါမွသာလွ်င္ တကယ့္ဒီမိုကေရစီ အေျခခံေတြ ခ် ရာေရာက္မယ္။ ဒါမွသာလွ်င္ သူ႔အခ်ိန္အခါ ေရာက္တဲ့အခါ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့အေဆာက္အအုံၾကီးကို မားမားမတ္မတ္တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကို ထပ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ရွင္းျပပါဦးမယ္။ ပဌမ အခ်က္သေဘာကေတာ့ ကုန္ပစၥည္း လုပ္နည္း (Means of Production) မ်ားတြင္ အခ်က္အခ်ာ ျဖစ္တဲ့ သစ္ေတာ၊ သတၱဳ အစရွိတဲ့ ေျမေပၚပစၥည္း ေျမတြင္းပ စၥည္းမ်ား၊ ေရတြင္း ေရေပၚ သက္ဆိုင္ရာမ်ား၊ သဘာ၀အား၊ လွ်ပ္စစ္အား၊ မီးရထား၊ ေလေၾကာင္းသြားလာေရး၊ စာပို႔တိုက္၊ သံၾကိဳးစကားေျပာေၾကးနန္း၊ အသံလႊင့္ရုံတို႔ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ့ကိုယ္စား အစိုးရပိုင္ျဖစ္ရလိမ့္မယ္။ တ ျခား ပစၥည္းလုပ္ငန္းေတြကိုလဲ တတ္ႏိုင္သမွ် ျပည္သူ႔သမ၀ါယမ အသင္းမ်ားက ပိုင္ဆိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရလိမ့္ မယ္။ အစုိးရသိမ္းသမွ် ပစၥည္းလုပ္ငန္းမ်ားကို အစိုးရ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ႏိုင္ယင္ လုပ္၊ မလုပ္ႏိုင္ေသးယင္ အျခားလူ ေတြကို ငွားရမ္းတဲ့သေဘာသာ ျဖစ္ရလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံျခားကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး ကိစၥဆိုယင္ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္စီစဥ္ရမယ္။ ဒီဟာေတြကို ဘာျပဳလို႔ အေျခခံခ်ရမလဲဆိုယင္ ျပည္သူေတြ အမ်ားအက်ိဳး ရွိႏိုင္ဖို႔ဘဲ။ ဒီလိုမဟုတ္ယင္ အရင္းရွင္ေတြက ျခယ္လွယ္ခ်င္တိုင္း ျခယ္လွယ္တဲ့အျဖစ္မ်ိဳးေရာက္ျပီး တိုင္းသူျပည္သားေတြ အေပၚအရင္းရွင္ေတြက လက္၀ါးၾကီးအုပ္ေသြးစုပ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေရာက္သြားမယ္။ အဲဒီလို အရင္းရွင္ေတြၾကီးစိုးရုံတြင္မကတသီးပုဂၢလအရင္းရွင္ပုိင္ကုမၼဏီၾကီး ေတြ (Monopoly) တဦးတည္းပိုင္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္သြားျပီး ေစ်းနာအရပ္ရပ္နဲ႔ ႏုိင္ငံစီးပြားေရးအရပ္ရပ္ကို သူတို႔စီမံရာ ခံရမယ္ဆိုတဲ့ စံနစ္မ်ိဳး ရွိလာမယ္ဆိုယင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဒီကမာၻၾကီးဟာ မေန႔တေန႔ကအလြန္ေအာ့ႏွလုံးနာျပီး ရြံ ႔မုန္းစရာျဖစ္တဲ့ ဖက္ဆစ္စံနစ္ၾကီးျဖစ္ေပၚလာဖို႔ စီးပြားေရးအေျခခံၾကီးကို ခြင့္ျပဳရာက်တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလို (Monopoly) လက္၀ါးၾကီးအုပ္ အရင္းရွင္ကုမၸဏီၾကီးမ်ားျဖစ္တဲ့ (Cartels, Syndicates,Trusts) အစရွိတဲ့ တသီး ပုဂၢလ ပစၥည္းလုပ္ငန္းၾကီးေတြကိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ရဲ့ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒမွာ အတိအလင္းပိတ္ပင္ထား ရလိမ့္မယ္။ အခု ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေျပာေနတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြဟာ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒအရလားလို႔ ေမးခ်င္ေမးၾကလိမ့္မယ္။ မဟုတ္ေသးဘူး။ အမွန္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဗမာျပည္မွာ ဆိုရွယ္လစ္စံနစ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ထူေထာင္ခ်င္ေပမဲ့ အခု ဗမာျပည္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ စီးပြားေရးအေျခအေနအရ ဘယ္နည္းနဲ႔မွမျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး။ က်ဳပ္တို႔ျပည္မွာ အရင္းရွင္စံနစ္ဆိုတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမရွိေသးဘူး။ အရင္းရွင္စံနစ္ထက္ ေနာက္တစ္ ဆင့္က်တဲ့စီးပြားေရးစံနစ္မွာ က်ဳပ္တို႔ေရာက္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဟာအရင္းရွင္စနစ္ကို မလႊဲမေရွာင္သာ လို႔ ခြင့္ျပဳသင့္သေလာက္ခြင့္ျပဳရမွာဘဲ။ အရင္းရွင္စနစ္ကို ခြင့္ျပဳထားေတာ့ ကိုယ္ပိုင္တသီးပုဂၢလပစၥည္း၊ ကိုယ္ ပိုင္လုပ္ငန္းေတြရွိအုံးမွာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာအရင္းရွင္စနစ္ကို မတက္သာလို႔ခြင့္ျပဳရေပမဲ့ တတ္ႏိုင္သ မွ် ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ရလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္း၊ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေတြဆိုယင္ အမ်ားအက်ိဳးကို မထိခိုက္ေစရဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္း၊ ကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငနး္ေတြကို လုိတဲ့အခါ အစိုးရက တိုင္းျပည္ကိုယ္စားသိမ္းႏိုင္မဲ့ အေျခခံမ်ိဳးေတြ ဖြင့္ထားရလိမ့္မယ္။ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး ကာကြယ္မယ္ အရင္းရွင္စံနစ္ကို ခြင့္ျပဳထားေတာ့ အလုပ္သမားေတြရဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေကာင္းေကာင္း သတ္မွတ္ျပီး သူ မ်ားေသြးစုပ္ခ်င္တိုင္း မခံရေအာင္ စီမံဖန္တီးျပီး အေျခခံတရားေတြ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒမွာ ထည့္ထားရလိမ့္ မယ္။ လယ္လုပ္သူသာ လယ္ပိုင္ရမယ္ လယ္ယာေျမ ပိုင္ဆိုင္မႈ ကိစၥမွာဆိုလဲ လယ္ယာေျမလုပ္တဲ့လူေတြ လယ္ယာေျမရေအာင္ အေျခခံေတြခ်ရလိမ့္ မယ္။ လယ္ေျမဧက အေျမာက္အမ်ားပိုင္တဲ့ လယ္ရွင္ၾကီးစံနစ္ကိုေတာ့ ဥပေဒအရ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖ်က္ပယ္ ပစ္ရလိမ့္မယ္။ ေနာက္ျပီးဘယ္လို ကိုယ္ပုိင္လယ္ယာေျမမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ႏွစ္ဧကထက္္မပိုေစရ အစရွိသည္ အားျဖင့္ ဥပေဒအရကန္႔သတ္ရလိမ့္မယ္။ ဒီလိုမွမလုပ္ယင္ လယ္ပိုင္ရွင္စံနစ္ၾကီးဟာ ရွိေနတာကိုမဖ်က္ႏိုင္ရုံ တင္မဟုတ္ဘူး၊ ျပန္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တာျဖစ္လိမ့္မယ္။ လယ္ယာေျမမ်ားကို အမွန္အားျဖင့္ဆိုယင္ ေနာက္ဆုံး တိုင္းျပည္ပိုင္ (အစိုးရႏွင့္ သမ၀ါယမအဖြဲ႔ပိုင္) လုပ္ႏိုင္ယင္ ေကာင္းမွာဘဲ။ သို႔ေသာ္လဲ အဲဒီဟာ မလုပ္မီ လယ္ ယာေျမလုပ္သူတိုင္း ေျမလက္ရွိရေအာင္ လုပ္ႏိုင္ရမယ္။ ဒီအခါမ်ိဳးမွာ အစိုးရက အလယ္အလတ္တန္းႏွင့္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ေတာင္သူလယ္သမားေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီရလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို စီးပြားေရး အေျခခံတ ရားေတြကို ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒမွာ ထည့္ဖို႔လုိလိမ့္မယ္။ အခုနေျပာခဲ့တဲ့ စီးပြားေရး အေျခခံသေဘာတရားေတြဟာ အရင္းရွင္စံနစ္နဲ႔ မကင္းေသးေပမဲ့ အမွန္ကေတာ့ အ ရင္းရွင္စံနစ္လဲမကဘူး။ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္လဲ မက်ေသးဘူး။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ စီးပြားေရးအေျခခံသေဘာတရား ေတြကို ေခါင္ခ်ဳပ္သရုပ္ေဆာင္တဲ့အတိုင္း ဒီလုိစီးပြားေရးအေျခခံတဲ့ အရင္းရွင္ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးဟာ အရင္းရွင္ သက္သက္ ဒီမိုကေရစီလို အရင္းရွင္ေတြရဲ့ အာဏာရွင္စံနစ္ကို ကာဆီးမထားဘဲ ပေဒသရာဇ္စံနစ္ (Feudalism) ကို တြန္းလွန္ျဖိဳဖ်က္ျပီး ျပည္သူေတြရဲ့အခြင့္အေရးကိ ေဆာင္ရြက္မဲ့ ျပည္သူ လူတန္းစားေပါင္းစုံ အာဏာရွင္စနစ္ပုံသ႑ာန္ေဆာင္ထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီသစ္ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ရမယ္။ အခု အခ်ိဳ ႔ႏိုင္ငံေတြမွာ က်ဳပ္တို႔ ၾကားသိေတြ႔ျမင္ရတဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာေတြဟာ အမွန္ကေတာ့ (Oligarchy) ေခၚတဲ့ အရင္းရွင္ျဖစ္ျဖစ္၊ အရင္း ရွင္လို လူတန္းစားေတြျဖစ္ျဖစ္ လူတစုေလာက္က ၾကိဳးကိုင္ထားတဲ့အာဏာရွင္ လုပ္ေနတဲ့စံနစ္ေတြျဖစ္တယ္။ လူအမ်ားဆုံး အက်ိဳးရွိမႈေရွ ႔ရႈတယ္ က်ဳပ္တို႔ လုပ္ခ်င္တာကေတာ့ (Greatest Happiness of the Greatest Number) လူအမ်ားဆုံး အေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာ သုခရေအာင္ အဲဒီလူလုိ အမ်ားဆုံးက ၾကိဳးကိုင္တဲ့ အာဏာရွင္ လုပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီမ်ိဳးကိုသာ လိုခ်င္တာဘဲ။ အကုန္လုံး အက်ိဳးရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာေတာ့ ခုလိုအရင္းရွင္ အလုပ္သမား၊ လယ္ရွင္အစရွိတဲ့ လူတန္းစား ကြဲျပားမႈေတြရွိေနသမွ်ကာလပတ္လုံး မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး။ လယ္ရွင္ အက်ိဳးရွိတိုင္း လယ္သမားအက်ိဳးမရွိႏိုင္ဘူး။ အလုပ္ရွင္အက်ိဳးရွိတိုင္း အလုပ္သမားအက်ိဳးမရွိႏိုင္ဘူး။ သုူတို႔အခ်င္းခ်င္းအက်ိဳးေတြဟာ တခါတခါ ေစ့စပ္လို႔မရႏိုင္ဘဲ တဦးအက်ိဳးရွိယင္ တဦးထိမယ္။ ဆိုတဲ့အေျခမ်ိဳးျဖစ္လာတဲ့အခါ အစိုးရဟာ တဖက္ဖက္က ပင္းမွျဖစ္ ႏိုင္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီသစ္ဆိုတာ အစုိးရက လူမ်ားစု ျဖစ္တဲ့ လူဆင္းရဲေတြဖက္က ထုံးစံေတာ့ ပင္းမယ္ ဆိုတဲ့သေဘာဘဲ။ လူမ်ားစု အာဏာပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဒီမိုကေရစီသစ္အရ လုပ္မဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒမ်ိဳးဟာ ဘယ္လိုျဖစ္ရမလဲဆိုယင္ တိုင္းသူျပည္သား လူမ်ားစုေတြ အာဏာပိုင္အျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္ သူတို႔ ေရြးေကာက္တဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြဟာ ေအာက္ကေနျပီး ထိပ္အထိ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တိုင္းျပည္အစုိးရအာဏာကို ကိုင္ထားရမယ္။ သူတို႔ေရြးေကာက္လိုက္တဲ့ ကုိယ္စား လွယ္ေတြကို မၾကိဳက္လို႔ရွိယင္ျပန္ေခၚႏိုင္ရမယ္။ ဒီေတာ့ အခု ဗမာျပည္မွာ ရွိေနတဲ့ အရာရွိ ဗ်ဴရိုကရက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ိဳး မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တိုင္းျပည္ သစၥာမေဖာက္တဲ့ တိုင္းျပည္ ျပည္ၾကီးသားေတြဟာ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ခြင့္ကို အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ လုပ္မဲ့ေနရာေတြမွာ ရရွိလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာ လူမ်ားစုလို႔ ဆိုတာဟာ ပစၥည္းအေျခအေန ရာထူးအေျခအေနကို အေၾကာင္းျပဳျပီးသား လူမ်ားစု၊လူနည္းစု ျဖစ္ၾကတဲ့ လူေတြကိုသာ ဆိုလိုတယ္။ လူမ်ိဳးေရးအရ ကဲြျပားေနတဲ့ လူမ်ားစု၊လူနည္းစု ကိစၥေတြမွာေတာ့ လူမ်ားစု လူမ်ိဳးစုက လူနည္းစုမ်ိဳးေတြအေပၚ လႊမ္းမိုးမႈမရွိေစမွ ဒီမိုကေရစီ မွန္မယ္။ လူမ်ိဳးအရ၊ဘာသာအရ၊လိင္အရ အခြင့္အေရး ခြဲျခားမႈ၊ႏွိမ့္ခ်မႈေတြကို ဥပေဒအရ ပယ္ဖ်က္ျပီး ဒီလိုႏွိမ္နင္းတာမ်ိဳးေတြ႔ယင္ ဥပေဒအရ အျပစ္ေပးတာမ်ိဳးေတာင္ စီမံရမယ္။ ဒါမွ ဒီမိုကေရစီ ပီသမယ္။ လူမ်ိဳးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထပ္မံျပီး ကြ်န္ေတာ္ ေဆြးေႏြးပါအံုးမယ္။ ဗ်ဴရိုကရက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဖ်က္ရမယ္ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ အထဲမွာ အခု ဗမာျပည္မွာ ရွိေနတဲ့ အရာရွိ ဗ်ဴရိုကရက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ိဳး မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာဟာ ဘာဆိုလိုတာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ရွင္းျပလိုပါေသးတယ္။ လြတ္လပ္မဲ့ ဗမာျပည္ၾကီးမွာ အခု အစိုးရ အရာထမ္း အမႈထမ္းေတြ၊ေလာကဓါတ္ဆရာ၊ပညာသည္၊စက္ဆရာ၊ေဆးဆရာ၊ အစရွိတဲ့ လူေတြကို မလိုေတာ့ဘူးလားဆိုယင္ သူတို႔ကိုလိုလိမ့္မယ္။ သူတို႔အထဲက (Technicians) ေခၚတဲ့ အထူး သင္ၾကားမႈ တက္တဲ့ လူေတြဆိုယင္ အစိုးရက ေကာင္းေကာင္း ေျမွာက္စားရမွာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ျပည္သူ႔အစိုးရ ျပည္သူ႔ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္ရမယ္။ ျပည္သူေတြကို ဂရုမစိုက္ဘဲ အထက္လူၾကိဳက္ျပီးေရာ လုပ္တဲ့ လူစားေတြ မျဖစ္ရဘူး။ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ သစၥာကို ေစာင့္ထိန္းတဲ့ လူေတြ ျဖစ္ရမယ္။ အဲဒီလိုလူေတြ အမွန္မေတာ့ တခ်ိဳ႕လခေတြ ဘာေတြမွာ နည္းခ်င္ နည္းလာေပမယ့္ လြတ္လပ္မယ့္ ဗမာျပည္မွာ ပိုျပီးအခြင့္အေရးေတြ ေပးလာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ အခုအခါ အဂၤလိပ္ေတြသာ လုပ္ေနရတဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြ ကြ်န္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနလို႔၊သခင္ ႏိုင္ငံလုပ္ရတဲ့ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ သူတို႔ ၀င္ခြင့္၊လုပ္ခြင့္ရွိလာၾကမွာဘဲ။ သို႔ေသာ္လည္း ေရွးက အရာရွိ စံနစ္အတိုင္း ျပည္သူေတြႏွင့္ တျခားစီေတာ့ ေနလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ တိုင္းျပည္ကာကြယ္ေရး အစိုးရ တာ၀န္ ျပီးေတာ့ ဂ်ပန္ျပည္မွာလို စစ္တပ္က ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ျခယ္လွယ္တာမ်ိဳး၊ဂ်ာမနီမွာ ဟစ္တလာတို႔ တက္လာ တာမ်ိဳးကို စီးပြားေရး ၊ႏိုင္ငံေရးအရ ႏွိမ္နင္းတဲ့ေနရာမွာ လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာျပည္တြင္ တိုင္းျပည္က ကာကြယ္ေရးဟာ အစိုးရရဲ့ တာ၀န္၊တတိုင္းျပည္လံုးရဲ့ တာ၀န္ ျဖစ္လာတဲ့ အတိုင္း ကာကြယ္ေရး လုပ္ငန္းမွန္ သမွ် အစိုးရသာလွ်င္ လုပ္ႏိုင္မယ္။ တသီးအျခား ကိုယ္ပိုင္ အဖြဲ႔ေတြကလုပ္ဖို႕လဲမလိုဘူး။ အခြင့္လဲ ျပဳႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုလို ကြ်န္ဘ၀မွာေတာ့ တိုင္းျပည္ကာကြယ္တဲ့ တာ၀န္က သခင္လူမ်ိဳး အစိုးရ တာ၀န္လို ျဖစ္ျပီး သူတို႔ကလဲ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဖာသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တတ္သမွ်။မွတ္သမွ်၊ ျဖစ္သမွ် ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ တပ္ဖြဲ႔ အစရွိတဲ့ အဖြဲ႔မ်ိဳးေတြ ဖြဲ႔ျပီး လုပ္ေနရတယ္။ ဒီလိုအဖြဲ႔ေတြဟာ လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာႏိုင္ငံမွာ မရွိေတာ့ဘူး။ သို႔မဟုတ္ယင္ လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာျပည္မွာ ဒီလို အဖြဲ႔ မ်ိဳးဟာ စစ္သေဘာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ိဳး ျဖစ္တက္ျပီး ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဖက္ဆစ္၀ါဒေတြ ေမြးျမဴလာတက္တယ္။ ဒါကိုလဲ ေကာင္းေကာင္း သတိျပဳရမယ္။ အထူးသျဖင့္ ဖက္ဆစ္၀ါဒ ဗမာျပည္မွာ မေပၚႏိုင္ေအာင္ စီးပြားေရး ၊ ႏိုင္ ငံေရးအရ၊ အဖက္ဖက္က ေနျပီး တားရလိမ့္မယ္။ ဖက္ဆစ္စံနစ္ ဖက္ဆစ္ ၀ါဒဆိုလို႔ ဗမာျပည္မွာ ေယာင္၀ါး၀ါး ေတြ အမ်ားၾကီးျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဖက္ဆစ္စံနစ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ ၾကမ္းသင့္လို႔ ၾကမ္းတာကို ဖက္ဆစ္ စံနစ္လို႔ေခၚ တာ မဟုတ္ဘူး။ ေငြပင္ေငြရင္းရွင္ (Financial Capitalists) ၾကီးေတြက လက္ကို္င္ဒုတ္ လုပ္ထားတဲ့ တပည့္ ေတြနဲ႔ တိုင္းသူျပည္သား လူအမ်ားကုိ အၾကမ္းပတမ္း ဖိႏိွပ္ျပီး အင္မတန္ က်ဥ္းေျမာင္းမွားယြင္းတဲ့ လူမ်ိဳးေရး တရား လက္ကို္င္ထားတဲ့ ၀ါဒဟာ ဖက္ဆစ္၀ါဒပဲ။အဲဒီေတာ့ စီးပြားေရး၊ႏိုင္ငံေရး၊လူမ်ိဳးေရးတရားေတြႏွင့္ ပတ္ သက္ျပီး က်ဳပ္တို႔ဟာ ဖက္ဆစ္အားေပးတရားေတြ မေပၚေအာင္ တိုင္းျပည္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒလုပ္ ကတည္းက စီမံထားရလိမ့္မယ္။ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ ဘာလဲ
့့
ဒီေနရာမွာ လူမ်ိဳးေရးကိစၥကို ကြ်န္ေတာ္ေဆြးေႏြးလိုတယ္။ အဂၤလိပ္လိုမွာ (Nation or Nationality,Race,Tribe) အစရွိသည္ အားျဖင့္ လူမႈေရးးေတြကို အသီးသီး ေခၚထားတာရွိတယ္။ (Nation or Nationality) ဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ ဗမာလို တိတိက်က် ဘယ္လုိျပန္ရမယ္ ဆိုတာ ဗမာ့ အဘိဓါန္ က်က်နန ထြက္မွဘဲ ျဖစ္ႏိုင္မွာဘဲ။

အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ဥပမာ ျဗိတိသွ် လူမ်ိဳးဆိုုုယင္ အဂၤလိပ္၊စေကာ့၊ေ၀လ၊အိုင္းရစ္လူမ်ိဳးေတြ ေပါင္းထားတာကို ေခၚတာပဲ။ အေမမရိကန္ လူမ်ိဳး ဆိုယင္လ ဥေရာပ လူမ်ိဳစံု၊အေမရိကန္မွာ လာေနျပီး အေမရိကန္ လူမ်ိဳးလိုေနတဲ့ လူအားလံုးကို ေခၚတာပဲ။ ဒီေတာ့ (Nation) သို႔မဟုတ္ (Nationality) ေခၚတဲ့ လူမ်ိဳးၾကီးကို ဆိုၾကပါစို႔၊အဲဒီ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ ဘယ္လို အခ်င္းအရာေတြနဲ႔ ျပည့္စံုမွ လူမ်ိဳးၾကီးလို႔ ေခၚမလဲ။ အဲဒီလူမ်ိဳးေရး ျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အခု ကမၻာေက်ာ္ ဆိုဗီယက္ ယူနီယံ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ျဖစ္တဲ့ စတာလင္က ဘယ္လို သရုပ္ေဖာ္ထားသလဲ ဆိုယင္ -

A nation is a historically evolved stable community of language,territory ,economic life, and psychologicsl make - up manifested in a community culture;

လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ

လူမ်ိဳးၾကီး ဆိုတာ ရာဇ၀င္အရ ျဖစ္ပြားျပီး တည္တည္တံ့တံ့ ေနလာတဲ့ သူ႔ဘာသာစားနဲ႔၊ သူ႔နယ္ေျမနဲ႔၊သူ႔စီးပြားေရးနဲ႔၊သူ႔ယဥ္ေက်းမႈ ပညာထံုးစံဓေလ့ေတြနဲ႔ ညီညြတ္စည္းရံုးထားတဲ့ လူေပါင္းစုဘဲလို႔ စတာလင္က သရုပ္ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ လူေပါင္းစုဆိုတာဟာ (A nation is not a racial or trible community oof people) လို႔ အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားတယ္။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ အေသြးအဆင္းတူတဲ့ (Race) တိိို႔ (Tribe) တို႔ ေခၚတဲ့ လူမ်ိဳးစုမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ (Race) တို႔မ်ား ေပါင္းစပ္ထားျခင္း ျဖစ္လို႔ တယ္ရွင္းလင္း ျပန္တယ္။

အဲဒီမွာ စကားတူရိွရံုနဲ႔ လူမ်ိဳးၾကီး မျဖစ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ စကားတမ်ိဳးထဲ ေျပာၾကတဲ့ အဂၤလိပ္ အေမရိကန္ဟာ လူမ်ိဳးၾကီးႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတာ အထင္အရွားဘဲ မဟုတ္လားတဲ့။ လူမ်ိဳးျခားတိုင္း စကားမျခားဘူး။ စကားတူတိုင္း လူတမ်ိဳးတည္း မဟုတ္ဘူး။ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြံာ ဆံုစည္းခြင့္ မရွိလို႔ရွိယင္ တမ်ိဳးစီျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ဆံုစည္းတဲ့ ေနရာမွာ တေျမတည္းေန တေရတည္းေသာက္တဲ့ လူေတြမွ လူတမ်ိဳး တည္း ျဖစ္လာႏိုင္သတဲ့။ ေနာက္စီးပြားေရးမွာလဲ တဦးႏွင့္တဦး ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ သေဘာမ်ိဳး မွီခိုျပီး ေပါင္းစည္းထားမွ ျဖစ္သတဲ့။ ျပီးေတာ့ လူတမ်ိဳးရဲ့ စိတ္ဓါတ္ (Nationnal Cccharacter) လို႔ ဆိုတဲ့ လူယဥ္ေက်းမႈထံုးစံ ဓေလ့ဆိုတာကို မထားလို႔ မျဖစ္ဘူးတဲ့။ ဒီအခ်က္ေတြထဲက တခုေလာက္မရရံုနဲ႔ဘဲ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတဲ့ ဂုဏ္အဂၤါကို မထိုက္္တန္ဘဲ ျဖစ္သြားႏိုင္သတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ဒီအခ်င္းအရာေတြ အားလံုးျပည့္စံုမွ လူမ်ိဳးၾကီး တမ်ိဳး ျဖစ္တယ္ဆိုဘဲ။ ဒီေနရာမွာ (Common Language) ဆိုတဲ့ စကားတူလို႔ ဆိုတာမွာလဲ ဥပမာ ျဗိတိသွ် လူမ်ိဳးၾကီးမ်ား အဂၤလိပ္စကား အားလံုး ေျပာၾကတယ္။ နားလည္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိုင္းရစ္တို႔ ဘာတို႔မွာ သူတို႔စကား သတ္သတ္ရွွွိတယ္။ အဲဒါကိုလဲ သတိျပဳဖို႔ လုိတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္

ေနာက္ျပီး (State) (ဒီေနရာမွာေတာ့ လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္လို႔ဘဲ ဆိုၾကပါစို႔)။ အဲဒီ လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတဲ့ (Political Community) ႏိုင္ငံေရး လူေပါင္းစနဲ႔႔႔႔႔ လူမ်ိဳးၾကီး ေပါင္းစံု (National Community)ကို နားမရႈပ္ေစလိုဘူးလို႔ စတာလင္က ရွင္းထားတယ္။ ဘယ္လိုလဲ ဆိုယင္ တူတာေတြထဲမွာ စကားတူမွ လူမ်ိုဳးၾကီး တမ်ိဳးဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး လူေပါင္းစုထဲမွာေတာ့ စကားမတူေပမဲ့ တႏိုင္ငံတည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေဖာ္ျပထားတယ္။

လူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုု

ေကာင္းျပီး။ ဒီအခ်က္ေတြကို အေျချပဳျပီး စဥ္းစားယင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္မွာ (Nation oer Nationnality) လူမ်ိဳးၾကီး အျဖစ္နဲ႔ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး ရွိသလဲ ဆိုယင္္ စင္စစ္ ေျပာရယင္ေတာ့ အားလံုးတမ်ိဳးတည္းပဲ ရွိႏိုင္မယ္။ (Race,Tribe) ဆိုတဲ့ ဟာမ်ိဳးေတာ့ ရွိသေပါ့။ ဒါမ်ိဳးေတြေကာ (Nation or Nationality) ထဲမွာ မရွိဘူးလား ဆိုေတာ့ ရွိသတဲ့။ သူတို႔ကို (National Minority) လို႔ ေခၚတယ္။ လူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုေတြလို႔ ေခၚတယ္တဲ့။ အဲအခုန ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဗမာျပည္မွာ လူမ်ိဳးၾကီး စစ္စစ္ ေခၚႏိုင္တာ အားလံုးေပါင္းေခၚမွ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပဳလို႔ ေျပာရသလဲဆိုယင္ အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ လူေပါင္းစု ဆိုလို႔၊ ရွမ္းလူမ်ိဳးကို ေျပာမယ္ဆိုယင္ေတာ့ စစ္စစ္ မဟုတ္ဘဲ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ သေဘာမ်ိဳး ဆိုယင္ လူမ်ိဳးၾကီးလို႔ ေခၚႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ တျခား လူမ်ိဳးေတြ ဆိုယင္ မေခၚႏိုင္ဘူး။

ကြဲျပားခ်က္ေတြ

ဥပမာ ဂ်ိန္ေဖာလူမ်ိဳး ၊ သူတို႔မွာ အထက္ပါ လူမ်ိဳးၾကီး အဂၤါျပည့္ျပည့္စံုစံု မရွိဘူး။ အထူးသျဖင့္ စီးပြားေရးမွာ သူ႔ခ်ည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဥပမာ ခ်င္း ၊ ခ်င္းက်ေတာ့ ပိုေတာင္ ဆိုးသြားေသးတယ္။ ဘာျပဳလို႔လဲ ဆိုယင္ သူတို႔မွာ စကားတူကို မရွိဘူး။ အခ်င္းခ်င္း က်ေတာ့ ဗမာစကားယင္လဲသံုး၊ အဂၤလိပ္ေတြ စီမံခဲ့လို႔ ကုလားစကားယင္လဲ သံုးေနရတာပဲ။ ကရင္နီကို ၾကည့္ ၊လူဦးေရကလဲ မိုးျဗဲနယ္ဆိုတာ ထည့္ပါမွ ရွစ္ေသာင္ေလာက္ဘဲရွိတယ္။ အဲဒီ ရွစ္ေသာင္းေလာက္က အခ်င္းခ်င္း ဘာစကား သံုးေနရလဲ ဆိုယင္ ဗမာစကားကို သံုးေနရတယ္။ ကရင္ လူမ်ိဳးၾကည့္အံုးမလား။ အမ်ိဳး ၁၂ မ်ိဳးေလာက္ကြဲျပီး စကားဆိုုယင္လဲ (Principal Languages) အဓိက စကား ႏွစ္မ်ိဳးေတာင္ ရွိေနတယ္။ အခ်င္းခ်င္းက်ေတာ့ ဗမာစကားဘဲ သံုးေနရတာဘဲ။ ရွမ္းဆိုတာလဲ အမွန္ကေတာ့ ဗမာစကား အမ်ားအားျဖင့္ နားလည္ၾကတာဘဲ။ ယဥ္ေက်းမႈဆိုယင္ ဗမာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ တူတာေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ။ လူမ်ိဳးၾကီး အခ်င္းခ်င္း ဆိုယင္ေတာ့ (Nations are Sovereigns and all natiiions are equal) လို႔ လူမ်ိဳးၾကီးေတြဟာ အခ်ုဳပ္အခ်ာ အာဏာရွိတယ္။ အတူတူဘဲ။ တန္းတူဘဲလို႔ စတာလင္က ဆိုထားတယ္။

ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းႏိုင္ခြင့္

ဒါျဖင့္ ဒီအဓိပၸာယ္က ဘယ္လို သေဘာလဲ။ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္းေနယင္ (Regional Autonomy) ဆိုတဲ့ နယ္ေျမအရ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပီး ခြဲထြက္ခြင့္ပါ ရထိုက္သတဲ့။ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းႏိုင္ခြင့္ လံုး၀ ရထိုက္သတဲ့။

The right of self-determination means that a nation can arrange its life according to itsown will. It has the right to arrange its own life on the basis of autonomy.

It has the right to enter into federal relation with other nations. It has right to complete secession.

လိို႔ ဆိုုထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆက္ေျပာထားတာရွိေသးတယ္။

This of course does not mean that Social Democrats will support every demand of nation.A nation has the right even to return to the order of things; but this does not mean that Social Domocrats will subscribe to such a decision if taken by any institution of the said nation............

ျပီးေတာ့

In fighting for the right of nations to self-determination, the aim of the Social Democrats is to put an end to the policy of national oppression,to render it impossible, and thereby to remove the grounds of hostility and reduce it to a minimum.

ကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ာန္းႏိုင္ခြင့္ကို လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာတိုင္း ရထိုက္တယ္ဆိုေပမဲ့ ေနရာတကာ အျမဲတမ္းမဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းက်ိဳးလုပ္ဖို႔သာ ျဖစ္တယ္။ ဆိုးက်ိဳးလုပ္ဖို႔မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေျပာထားတယ္။ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းခ်ယ္လွယ္လႊမ္းမိုးမႈ၊ ႏွိပ္စက္မႈ မျဖစ္ရေအာင္ ဒီအခြင့္အေရး မ်ိဳးကိုလူမ်ိဳးၾကီးတိုင္းကို ေပးတာဘဲ။ ပီေတာ့ “ မတ္၀ါဒ” ဋီကာဆရာတဦးကလဲ

It would be wrong to say that Marxists must support every national movement and that they have to apply the principle of national self-determination as dogma in every simple case. Also the right of self - determination of this or that national group has to be difinitely denied if under the given conditions it would serve reactionary purposes the do a disservice to the general cause of democtacy.

ကြယ္လြန္သြားတဲ့ လီနင္ ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ၾကီးကလဲဆိုထားတယ္။

The various demands of democracy, including self-determination, are not absolute, but a small part of the general de mocratic (now general socialist) world movement. Possible in individual concrete cases, the part may contradict the whole, if so it must be rejected.

ေနာက္ျပီး

The question of the right of a nation freely to secede must not be confused with the question of whether it would be expedient for any given nation to secede at secede at any given moment.

ဒါေတြ အားလုံးျခဳံလိုက္ေတာ့ ဘာအဓိပၸါယ္ထြက္သလဲဆိုင္ယင္ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ အခ်င္းခ်င္းေပါင္းၾကယင္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္အရ ေပါင္းၾက။ ဒါေပမဲ့ ေနရာတကာ အခ်ိန္အခါတိုင္းမွာ အေျခအေန အက်ိဳးအေၾကာင္းကို မေထာက္ဘဲ အရမ္းကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ာန္းခြင့္မဟုတ္ရ ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါဘဲ။ ဒါက (Nation or Nationality) ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးၾကီးႏွင့္ ပက္သက္ျပီးသိသင့္သိထိုက္ေသာ သေဘာတရားေတြဘဲ။

ျပီးေတာ့ ....

Of course not one of the regions constitutes a compact homogeneous nation for each is interspersed with national minorities. Such are the Jews in Poland. the Latvians in Lithuania, the Russians in Caucasus. the Poles in the Ukraine,and so on. It may be feared. therefore, that the minorities will be oppressed by the national majorities. But there will be grounds for this fear. only if the old order continues to prevail in the country. Give the country complete democracy and all grounds for this fear will vanish.

What is it that particularly a national minority? A minority is discontented because it does not enjoy the right to use its native language. Permit it to use its native language and the discontent will pass of itself. A minority is discontented beause it does not possess its own schools. Give it its own schools and all grounds for discontent will disappear. A minority is discontented because it does not enjoy liberty of conscience, etc. Give it these liberties and it will cease to be discontented. Thus national equality in all forms (languages, schools etc) is an essential element} in the solution of the national problem.

A state law based on cmplete democracy in the country is required. prolubiting all national privileges without exception and all kinds of disablities and restrictions on the rights of national minorities.

ဒီဟာကေတာ့ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစုအခြင့္အေရးေတြႏွင့္ ပက္သက္ျပီးသိသင့္သိထိုက္တဲ့အခ်က္ေတြဘဲ။ ပီးေတာ့ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစုဆို တာ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရွိမွ လူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုေခၚမလဲ ဆိုတာကိုလဲ သိဖို႔လိုတယ္။ အရင္ စစ္မျဖစ္ခင္တုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေပါင္းစုံ အသင္းခ်ဳပ္ၾကီးက သရုပ္ ျပ႒ာန္းထားတာကေတာ့၊ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစုဆိုတာ လူမ်ိဳးေရးလူမ်ားစုရဲ့ ငါးပုံတပုံေလာက္ရွိမွ လူမ်ိဳးေရးလူ နည္းစုလို႔ ေခၚႏိုင္မယ္လို႔ ဆိုထားတယ္။ ဘာျပဳလို႔လဲ ဆို ရွမ္းျပည္မွာ လူမ်ိဳးေပါင္း ၂၀၊ ၃၀ ေလာက္ရွိတယ္။ အဲဒီလိုသာ လူမ်ိဳးကြဲတိုင္း ေရွာက္ေခၚေနရယင္ဆုံးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လူဦးေရ သတ္မွတ္ရတာဘဲ။ သို႔ေပမဲ့ ဗမာျပည္အဖို႔မွာ လူမ်ိဳးေရး လူမ်ားစုရဲ့ ငါးပုံတပုံ ဆိုတာေတာ့ မ်ားလြန္းအားၾကီးတယ္ ထင္တယ္။ ဆယ္ပုံတပုံ ေလာက္ရွိယင္ဘဲ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစုလို႔ ေခၚသင့္တယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ယူဆတယ္။ လူမ်ိဳးေရး လူမ်ားစုရဲ့ ငါးပုံတပုံရွိမွ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစုဆိုယင္ေတာ့ ဗမာျပည္မမွာ လူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုကို မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ကရင္လူမ်ိဳးေရး လူနည္းစု

ဒါေပမဲ့ ဥပမာ ကရင္လူမ်ိဳးဆိုလို႔ရွိယင္ လူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုအျဖစ္နဲ႔ အခြင့္အေရးေတြ ရသင့္သေလာက္ မရဘဲ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ျငင္းလို႔ က်ဳပ္တို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ သူတို႔တေတြဟာလဲ ဗမာေတြရဲ့ ဆယ္ပုံတပုံေလာက္ အဖ်င္းဆုံး ရွိလိမ့္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို ေတာ့ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစု အခြင့္အေရးေတြကို ေပးဖို႔ေတာင္းတယ္။ မြန္လူမ်ိဳးကိစၥဆိုယင္ေတာ့ သူတို႔မွာ အခုလူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုအျဖစ္ နဲ႔ မြန္စာေပ၊ မြန္ေက်ာင္းေတြ ကိစၥေလာက္က လြဲယင္ တျခားနစ္နာခ်က္ေတြမရွိပါဘူး။ မြန္ရယ္၊ ဗမာရယ္ ခြဲျခားျပီး ကရင္လို သေဘာ ထားသလိုထားေစခ်င္လိုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံ ထူေထာင္ၾကစို႔

ဒီေတာ့ လူမ်ိဳးေရး ျပႆနာနဲ႔ပက္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စုံစုံလင္လင္ ေျပာျပျပီးတဲ့ေနာက္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္သစ္ကို တည္ေထာင္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုသေဘာတည္ေထာင္မလား။ လူမ်ိဳးၾကီးတမ်ိဳးတည္းဘဲဆိုတဲ့ တိုင္းျပည္မ်ိဳး (Unitary) တာ္ေထာင္မလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေျဖဆိုလိုတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အျမင္အရ ဆိုယင္ေတာ့ အထက္လူမ်ိဳးေရးအရ ရသင့္ရတိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးမ်ိဳးေတြကို စည္းကမ္း သတ္မွတ္ေပးျပီးးေတာ့ (Unitary State) လူမ်ိဳးၾကီး တမ်ိဳးတညး္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ိဳးေတာ့ ေထာင္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ျပည္ေထာင္စု သေဘာမ်ိဳးဘဲ ျဖစ္ရမွာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ေပါင္းခါမွ ေဆးအတြက္ ေလးတဲ့ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳး၊လီနင္ေျပာသလို တစိတ္ တေဒသက တခုလံုးကို ဆန္႔က်င္တဲ့ (The part contradic ting the whole) ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳး ဆိုယင္ေတာ့ အျဖစ္ႏိ္ု္င္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုဟာ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈကို စုေပါင္းျပီး စံနစ္တက် စီစဥ္ႏိုင္မယ့္ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳး ျဖစ္ရလိမ့္မယ္။ ဒါမွ လူမ်ိဳးအားလံုး တိုင္းသူျပည္သား အမ်ားဆံုး တိုးတက္မႈကို လုပ္ႏိုင္မွာဘဲ။ ေပါင္းတယ္ဆိုတာ အခ်င္းခ်င္း ေကာင္းက်ိဳးရွိေအာင္ ေပါင္းၾကတာ ျဖစ္ျပီး ဆိုးက်ိဳးရွိေအာင္ ေပါင္းတာမ်ိဳး ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

ဒီလူမိ်ဳးေရး ျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီၚ ေနာက္ အေၾကာင္းေပၚယင္ ေပၚသလို ေဆြးေႏြးသင့္ယင္ ေဆြးေႏြးပါအံုးမယ္။ အခု ဒီမိန္႔ခြန္းမွာေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲ ေတာ္ေလာက္ျပီလို႔ ကြ်န္ေတာ္ယူဆပါတယ္။

ကို္င္း - က်ဳပ္တို႔လာမဲ့ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္္ေတာ္မွာ ဘယ္လို ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒမ်ား ေရးဆြဲဆံုးျဖတ္သင့္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီိး အေျခခံတရားေတြကို ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပခဲ့ျပီးျပီ။ဒိျပင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘာေတြ လုပ္ၾကဦးမလဲဆိုတာေတြ စဥ္းစားၾကဦးစို႔။

ပဌမ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ကေနျပီး ဘယ္လို ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္သင့္တယ္ ဆိုတာေတြ စဥ္းစားတာကေတာ့ ဟုတ္ပါျပီး ။ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔ ဆံုးျဖတ္တာ အတည္ ျဖစ္ပါ့မလား။ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္္ေတာ္ဟာ အခ်ဳပ္အျခား အာဏာရွိရဲ့လားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကြ်န္ေတာ္ ေျဖျပလိုတယ္။ အိႏိၵယျပည္မွာ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ဟာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ အဖြဲ႔လို႔ ယူဆျပီီး စီစဥ္ၾကတယ္။ ဘယ္လို စီစဥ္ၾကသလဲ ဆိုယင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္စတဲ့ ေန႔ကစျပီး တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္္ေတာ္နဲ႔ ဆိုင္သမွ် ကိစၥမွန္သမွ် တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္္သာလွ်င္ အာဏာပိုင္ ဆံုးးျဖတ္ႏို္င္တယ္။ အစိုးရနဲ႔ မဆိုင္ဘူး ဆိုျပီး စီစဥ္ၾကတယ္။ က်ဳပ္တို႔ ဘိလပ္ အစိုးရနဲ႔ သေဘာတူထားတဲ့ အတိုင္းကေတာ့ တိုင္ျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္က ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ုဳပ္ပံု ဥပေဒကို ဆံုးျဖတ္းပါ ဆိုုုုုုုုတဲ့ အခ်က္ပါခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာဆိုတာ ဥပေဒ သေဘာ၊ပါးစပ္ သေဘာ ျဖစ္ရံုွွွႏွင့္ မျပီးေသးဘူး။ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပည္ေနာက္က ၊က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေနာက္က (Popular mass sanction) ေခၚတဲ့ တိုင္းျပည္လူထုရဲ့ အားေပး ေထာက္ခံမႈရမွ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္မယ္။

ကြ်န္္ေတာ္တို႔လို အေျခအေနမ်ိဳး မေျပာနဲ႔။ လြတ္လပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာေတြေတာင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ေနာက္က (Sanction) အားမေကာင္းလို႔ရွိယင္ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ ခံရတယ္ဆိုတာ ကြ်န္္္ေတာ္တို႔ သတိျပဳ ၾကရမယ္။ အဲဒါက ဥပေဒ သေဘာ။ ဥပေဒ စကားမဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသေဘာ၊ ႏိုင္ငံေရး စကားဘဲ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ေပၚေပါက္လာရျခင္းဟာ ေတာ္လွန္ထၾကြျပီး အာဏာ သိမ္းပိုက္ျပီးတဲ့ ႏိုင္ငံအေျခ အေနမ်ိဳးမွာ ေပၚေပါက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တ၀က္ တပ်က္ ေတာ္လွန္ေရး အေျခအေန (Semi-revolutionary situa-tion) မ်ိဳးမွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေစ့စပ္ျပီး ေပၚေပါက္လာရတဲ့ တို္င္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္္ေတာ္မ်ိဳး ျဖစ္္ေတာ့ သူ႔အေျခအေနအတိုင္း ထူးဆန္းတဲ့ အေၾကာင္းခ်င္းရာေတြ ေတြ႔ရတယ္။ အမွန္ကေတာ့ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ကို မက်င္းပမီ လြတ္လပ္တဲ့ ယာယီ အမ်ိဳးသား အစိုးရ (Provisional National Govenment) ဆိုတာမ်ိဳး ေပၚေပါက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ယင္ေတာ့ ပိုုုုျပီး ေကာင္းတာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္တို႔ဟာ ဘ၀ အေျခအေန အမွန္္္တိုင္း ေကာင္းတာကို စိတ္ကူးသန္သလို ေျပာမေနဘဲနဲ႔ ျဖစ္သလိုကေနျပီး ကိုယ္လိုရာ ကိုယ္ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္သြားႏိုင္မွ ေခါင္းေဆာင္္ေတြ စစ္မယ္။ ေတာ္လွန္ေရး သမားစစ္မယ္။ ေနပါအံုး။ ေတာ္လွန္္ေရး ဆိုတာ ဘာလဲ။ ဒီေမးခြန္္းကို ကြ်န္ေတာ္ေမး၊ ကြ်န္ေတာ္ ေျဖခ်င္ေဆသးတယ္။ ဘာျပဳလဲ ဆိုယင္ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ လူငယ္ေတြ ေတာ္လွန္ေရးစကား ေတာ္ေတာ္ ေျပာၾကတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီအေရးကို ကြ်န္ေတာ္ အခု ေဆြးေႏြးရတာဘဲ။

ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာဘာလဲ

ဘာလဲ ေတာ္လွန္ေရး။ အၾကမ္းပတမ္း လုပ္တာတိုင္း ေတာ္လွန္ေရးလား။ မဟုတ္ဘူး။ အဖ်က္လုပ္ငန္းဆိုတာတို္င္း ေတာ္လွန္ေရးလား။ မဟုတ္ဘူး။ အဖ်က္လုပ္ငန္းဆိုတာတို္င္း ေတာ္လွန္ေရးလား။ မဟုတ္ဘူး။ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လို႔ရသလား။ မဟုတ္ဘူး။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႔လဲ။ ဘယ္လိုလဲ၊ လဲ လဲ လဲ။ အဲဒီလို “လဲ” ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားၾကစို႔။ တရံေရာအခါက ဒီေမးခြန္းကို ကြ်န္ေတာ္ဒီလို ေျဖခဲ့တယ္။

Revolution is direct participation of masses themselves to shape their own destiny fundamentally by all possible means; historiacally inevitable and necessary, and inadmissible of all forms of dry schematisation unrelated to given historical condi-tions, and of blind, negative, spontaneous, destructive condi-tions, and of blind, negative, spontaneous, destructive character;and therefore creative in the highest degree. Its fundamental objective is the emencipation of all toilers; its basis mass participation, its guarantee of victory mass consciousness. (in other words, the digree to which the toiling mass is organised and thus conscious of its role and power.)

ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ

ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ လူထုက လူထုရဲ့ကံၾကမၼာကို အေျခခံကေနျပီးဖန္တီးရာမွာ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ဆိုျပီး လူထုကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ေဆာင္ ရြက္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ရာဇ၀င္ေၾကာင္း အရ မလႊဲမေရွာင္သာလို႔လဲ လိုတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ ေပၚေပါက္ေနတဲ့ ရာဇ၀င္အေျခအေနအခ်က္အလက္ ေတြနဲ႔ အျခားတလမ္းျဖစ္တဲ့ အေျခာက္တိုက္ စိတ္ကူးစီမံကိန္းမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ျပီးေတာ့ မ်က္စိစုံမွိတ္ျပီး အကန္းလို ရမ္းလို႔မျဖစ္ ဘူး။ တဖက္တြင္သာလုပ္တဲ့အလုပ္၊ အလိုအေလ်ာက္လူထုထၾကြမႈ ဖ်က္ဆီးရုံ အလုပ္ကိုလဲလက္မခံႏိုင္ဘူး။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ ေရးဆိုတာ အၾကီးက်ယ္ဆုံးျပဳျပင္ဖန္တီးတတ္တဲ့သတၱိရွိပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ အၾကီးက်ယ္ဆုံးျပဳျပင္ ဖန္တီးတတ္တဲ့သတၱိရွိပါ တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးရဲ့အေျခခံရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးကေတာ့ လုပ္စားကိုင္စား လူထုၾကီး လြတ္လပ္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ကေတာ့ လူထုပါ၀င္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ဖို႔ အေျခခံကေတာ့ လူထုၾကီးရဲ့ႏိုးၾကားထၾကြ မႈ တနည္းအားျဖင့္ လူထုၾကီးဟာ ဘယ္အထိ ဖြဲ႔ဖြဲ႔စည္းစည္းရွိလို႔ ဘယ္အထိ မိမိရဲ့တာ၀န္နဲ႔တန္ခိုးအာဏာကို သိရွိနားလည္ႏို္းၾကားသလဲ ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ တည္ပါတယ္။ အဲဒီလို ကြ်န္ေတာ္ေျဖခဲ့တယ္။

ဒီေန႔လဲ ဒီလိုဘဲ ေျဖရမွာဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခုလုပ္ေနတာ အားလုံးေတြဟာ ဘာကိုလုပ္ေနတာလဲ။ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပည္ၾကီးကို ေတာ္လွန္ ေျပာင္းလဲေနၾကတာဘဲ မဟုတ္လား။ အဲဒီလို ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲေနတဲ့အခါ ၾကမ္းသင့္တဲ့အခါလဲ ၾကမ္းခဲ့တယ္။ ၾကမ္းစရာလိုေသးယင္ လဲ ၾကမ္းရအုံးမွာဘဲ။ သို႔ေသာ္လဲ အရမ္းၾကမ္းရမယ္ဆိုတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နားလည္သေလာက္ တကယ့္ေတာ္လွန္ေရးသေဘာတရား မဟုတ္ဘူး။ အမိ၀မ္းကဖြားျမင္လာေသာ ကေလးဟာ မေမြးခင္ ပဋိသေႏၶတည္ရတယ္။ ေန႔ရက္ေစ့မွေမြးဖြားရတယ္။ အဲဒီမတိုင္မီ ေမြးဖြား ယင္ေသယင္လဲေသမယ္။ ေလွ်ာယင္လဲေလွ်ာမယ္။ ခ်ည့္နဲ႔ယင္လဲခ်ည့္န႔ဲမယ္။ အင္မတန္ေကာင္းခဲတယ္။ ျပီးေတာ့ေမြးဖြားတဲ့အခါမွာလဲ ျပင္းျပင္းထန္ထန္နဲ႔ဖြားရတာရွိတယ္။ သက္သက္သာသာနဲ႔ဖြားရတာရွိတယ္။ အေမ၊ အေဖရဲ့ က်န္းမာေရး၊ လက္သယ္လုပ္တဲ့သူ က်င္လည္မႈ အစရွိတဲ့ အေျခအေနေတြအရျဖစ္တာဘဲ။ အခုလဲအဲဒီအတိုင္း ေတာ္လွန္ေရးကို စဥ္းစားမယ္ဆိုယင္ တခ်ိဳ ႔လူေတြက ၾကမ္း မွ အာဏာသိမ္းရမယ္ဆိုျပီးေျပာၾကတယ္။ ကိုင္း-ရုရွားျပည္မွာေတာ္လွန္ေရးျဖစ္တုန္းက အာဏာ သိမ္းယူတဲ့အခါ ၾကမ္းခဲ့ရသလား။ ျခဳံ ၾကည့္ယင္မၾကမ္းခဲ့ရဘူး။ သိမ္းျပီးအာဏာကို ေနာက္က်ေတာ့ ျပန္ကာကြယ္တဲ့အခါမွာ ၾကမ္းတာေတြ လုပ္ရတယ္။ ဘာျပဳလို႔ အာဏာ သိ္မ္းတဲ့ေနရာမွာ မၾကမ္းခဲ့ရသလဲ။

အာဏာထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္

ေတာ္လွန္ေရး လုပ္တဲ့လူေတြက ၾကမ္းခ်င္လို႔လဲမဟုတ္ဘူး။ မၾကမ္းခ်င္လို႔လဲ မဟုတ္ဘူး။ ၾကမ္းစရာကို မလိုလို႔မၾကမ္းရတာဘဲ။ ေတာ္ လွန္ေရးရဲ့ေနာက္ဆုံးအဆင့္ဟာ အာဏာလက္ရ သိမ္းပိုက္မႈဘဲ။ အာဏာလက္ရသိမ္းပိုက္မႈဆိုတာလဲ ကေန႔ အာဏာရျပီး နက္ျဖန္ျပန္ လြတ္သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ရျပီးတဲ့အာဏာကို ထိန္းထားႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ျပီး သိမ္းပိုက္မွတကယ့္အာဏာသိမ္းပိုက္ရာေရာက္မယ္။ အရင္စစ္ၾကီး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အခု စစ္ၾကီးျပီးခဲ့တဲ့ အေျခအေနျခားနားမႈုကိုလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမင္ရမယ္။


အရင္စစ္ၾကီး အျပီးတုန္းက နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ဟာ အခုလို မယိုင္လဲေသးဘူး။ ဆိုဗီယက္ ယူနီယံ၊ဥေရာပအေရွ႕ တရုတ္ျပည္ ေျမာက္ပိုင္းတို႔မွာလို ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ မရွိေသးဘူး။ ျပီးေတာ့ အေရွ႕အာရွ ေတာင္ပိုင္း အေျခအေနကို သံုသပ္ ရမယ္။ အင္ဒိုနီးရွားမွာ လက္နက္နဲ႔ ေတာ္လွန္ခဲ့တယ္။ လံုး၀ လြတ္လပ္ေရး ရပလား။ မရေသးဘူး။ပီးေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ယင္ ဘယ္အထိ အလြန္ဆံုး လုုပ္ႏိုင္မလဲ။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာထက္ ပိုမသြားႏိုင္ဘူး။ ဒါအလြန္ဆံုးဘဲ တခုန္တည္းႏွင့္ ေလွကားအဆင့္ဆင့္ ေက်ာ္ေရာက္ခ်င္လို႔ မျဖစ္ဘူး။

There are in the meantime,another kind of people, who though they may not be maliciiioous,often got taken in by the so-called “ theory of one stage Revolution” and the entirely subjective thesis which purports to “complete the political and social revolution in one stroke” in utter disregard of the develo-pment of the revolution i.e. the necessity of a period of tren- sition between one revolution and another; and then permit thennm-selves the nonsense of the talk referred to ,viz, “to complete the political and social revolution in one strokke”.


သူ႔နည္းႏွင့္သူ ကိုယ့္နည္းႏွင့္ကိုယ္

အဲသလို တရုတ္ ကြန္ျမဴနစ္ ေခါင္းေဆာင္ ေမာ္စီတုန္းက ေျပာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ ေနာက္ျပီး စတာလင္က မတ္၀ါဒသမားေတြဟာ အရင္းရွင္ စံနစ္ကို ေတာ္လွန္ ေျပာင္းလႊဲျပီး ဆိုရွယ္လစ္ ၀ါဒ ထူေထာင္တဲ့ ေနရာမွာ တလမ္းတနည္းတည္းသာ ရွိတာလို႔ မယူဆဘူး။ ရုရွားျပည္ရဲ့ နည္းဟာ ရုရွားျပည္ရဲ့ အေျခအေနအရျဖစ္တယ္။ အဂၤလန္ျပည္မွာ အဂၤလန္ျပည္ရဲ့ အေျခအေနအရ အဂၤလိပ္နည္းအရ ျဖစ္တယ္။ ရုရွားနည္းဟာ ပိုၾကမ္းတယ္။ အဂၤလိပ္နည္းဟာ ပိုခရီးရွည္တယ္ အစရွိသည့္ အားျဖင့္ ေျပာခဲ့တယ္ ။ ေနာက္ျပီး စတာလင္ကဘဲ (Revolution does not come of itself.It must be prepared for and won) ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ အလိုအေလ်ာက္ မျဖစ္ဘူး။ ျပင္ဆင္ျပီး လုပ္မွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္ လို႔ဆိုခဲ့တယ္။


လြတ္လပ္ေရး စခန္းကို ဘယ္လိုလွမ္းမလဲ


အဲသလို အခ်က္ေတြ စဥ္းစားျပီး က်ဳပ္တို႔ လြတ္လပ္ေရးစခန္းကို ဘယ္လိုလွမ္းရမလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ အျမင္အရ ေျပာရယင္ ဗမာျပည္ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးးဟာ အေရွ႕အာရွ ေတာင္ပိုင္း ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ တစိတ္တေဒသအျဖစ္ ပူးေပါင္းသြားႏိုင္မွ လံုး၀ ေအာင္ျမင္မယ္။ အဲဒီမတိုင္းမီ က်ဳပ္တို႔ အေရွ႕ အာရွေတာင္မွာရွိတဲ့ တို္ငးျပည္ေတြ တစီးတျခားစီ ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္သံြားတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြ ရွိေေနအံုးမွာဘဲ။ အဲဒီ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ လြတ္လပ္ေရး ဆိုတာရသေလာက္ေတာ့ ရမွာဘဲ။ လံုး၀ျပည့္စံုမယ္လို႔ တထစ္ခ် မဆိုႏိုင္ဘူး။ အေရွ႕ အာရွ ေတာင္ပိုင္းျပည္္ေထာင္စုသာလွ်င္ အဲဒီအပိုင္းမွာရိွတဲ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ့ အစြမ္းကုန္ လြတ္လပ္ေရးကို ရယူႏိုင္မယ္။ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မယ္။ တိုးခ်ဲ့ႏိုင္မယ္။ ဒီအပိုင္းမွာ ကမၻာရဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ႏိုင္ငံေတြ အမ်ားဆံုး စုျပီး စိုးမိုးေနၾကတယ္။ အဲဒီ နယ္္ခ်ဲ့ေတြဟာ တသီးတျခားစီ အားျဖင့္ အင္အားနည္းေပမဲ့ စုေပါင္းလိုက္ယင္ အားမေသးေေသးဘူး။သူတို႔ဟာလဲ တဦးကို တဦး အကူအညီ ျပဳသေလာက္ ျပဳေနၾကတယ္။ က်ဳပ္တို႔ ႏိုင္ငံ အခ်င္းခ်င္းကလဲ မိတ္ေတာင္မွ ေကာင္းေကာင္း မဆက္ႏိုင္ၾကေသးဘူး။ က်ဳပ္တို႔ရဲ့ အသီးသီး အင္အားေတြဟာလဲ လံုး၀ ခိုင္မာ ေတာင့္္တင္းေနၾကတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ေသးဘူး။


ျပင္ဆင္မႈဆင္ေတြ လုပ္ၾကစို႔


အဲဒီလို စေကာစက ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခမ်ိဳးမယ္ က်ဳပ္တို႔ စေကာစကဘဲ ရွိေနအံုးမွာဘဲ။ က်ဳပ္တို႔ ရဲ့ ႏိုင္ငံအသီသီးဟာ အိႏိၵယျပည္မွာသာ ဟိႏၵဴႏွင့္မူဆလင္ ညီညြတ္ႏိုင္ယင္ အိႏၵယ လြတ္လပ္ေရးဟာ က်ပ္ျပည့္ တင္းျပည့္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ျဖစ္သမွ်ထဲက အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္က ဗမာျပည္ရဲ့ လြတ္လပ္ေရး ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒကို ဆံုျဖတ္လိုက္တဲ့ အခါ တိုင္းျပည္လူထု အံုၾကြေထာက္ခံမႈကို ႏိုင္ငံေရး ၊ စည္းရံုးေရး၊ စီးပြားေရးျပင္ဆင္မႈေတြက တဖက္၊အိႏိၵယ၊တရုတ္ျပည္၊အေရွ႕အာရွ ေတာင္ပိုင္း အျခားႏိုင္ငံေတြွင့္ ဆက္သြယ္မႈ အရပ္ရပ္ လုပ္ျပီး ျပင္ဆင္မႈေတြက ဆဖက္။ က်ဳပ္တို႔တိုင္းျပည္ရဲ့ ကာကြယ္ေရး အင္အားစုေတြကို စုႏိုင္သမွ် ျပင္ဆင္မႈေတြက တဖက္။ အစိုးရ လုပ္ငန္းႏွင့္ ျပည္သူလုပ္ငန္းေတြကို တြဲဖက္ျပီး ျပင္ဆင္မႈေတြက တဖက္။အဲဒီလို အဖက္ဖက္ ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ျပီးေတာ့ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ၾကီးကို စကားသေဘာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွင့္ ျပည့္စံုတဲ့ အဖြဲ႔ကေနျပီး လက္ေတြ႔ သေဘာ အခ်ဳပ္အခ်ာႏွင့္ ျပည့္စံုတဲ့ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ျဖစ္ေအာင္ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပည္ က်ုဳပ္တို႔ အေျခအေနအရ က်ဳပ္တို႔ ဘာေတြ လုပ္ရမလဲ။


ေသြးပုပ္ေတြ ေဖာက္ပစ္ၾက

၁။ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ ဆက္သြယ္တဲ့ လူထု အစည္းအရံုး (ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႔ပါ) ေတြက မိမိတို႔ အတြင္း အင္အားစုေတြ သန္႔ရွင္းႏိုင္သမွ် သန္႔ရွင္းေအာင္ ကိုယ္တပ္လံုႏိုင္သမွ် လံုေအာင္ ေသြးပုပ္ေတြ ေဖာက္ပစ္တဲ့ စံနစ္ကို တႏိုင္ငံလံုး ခ်ီျပီး လုပ္ရလိမ့္မယ္။

၂။ ႏိ္ု္င္ငံေရး သင္တန္းေတြကို စံနစ္တက် ဖြင့္ျပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြကို ႏိုင္ငံေရး ထပ္ျပီး အျပင္းအထန္ သင္ေပးၾကရလိမ့္မယ္။

၃။ သမ၀ါယမ လုပ္ငန္းကို အစိုးရ အကူအညီရသမွ်ယူျပီး အေကာင္အထည္ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ၾကရလိမ့္မယ္။

၄။ ဖ၊ဆ၊။ပ၊လ လြတ္လပ္ေရး ရန္ပံုေငြကို ဆက္ျပီး ေကာက္ခံၾကရလိမ့္မယ္။

၅။ အစိုးရႏွင့္ ျပည္သူ ပူးေပါင္းျပီး တိုင္းျပည္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးကို ဖ၊။ဆ၊ပ၊လ က အင္တိုက္ အားတိုက္ ညႊန္ၾကားေခါင္းေဆာင္ျပီး လုပ္သြားရမယ္။


လြတ္လပ္ေရးသည္ လမ္းဆံုးမဟုတ္


ဖ၊ဆ၊ပ၊လ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္္္ အမတ္ေတြဟာ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ အစိုးရကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ အၾကံေပးဥာဏ္ေပး ကူညီေဆာင္ရြက္ခ်ဲ႕ထြင္း ေပးရံုတင္မကဘဲ မိမိတို႔ ဆိုင္ရာ မဲဆႏၵနယ္ေတြနဲ႔ အဆက္မျပတ္ဘဲ လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာျပည္ အတြက္ တိုင္းျပည္လူထုကို အျမင္မွန္အတို္င္း ျပင္ဆင္ ထားဖို႔ လိုတယ္။ အထူးသျဖင့္ တိုင္းျပည္လူထုဟာ လြတ္လပ္ေရးရဲ့ တာ၀န္မ်ားကိုလဲ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေအာင္ ေဟာေျပာျပင္ဆင္ထားဖို႔ လိုတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥဟာ လြယ္တဲ့ ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္ေရးရရံုနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ ျပႆနာေတြ ေျပရွင္းသြားၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ အခါက်မွ တကယ့္ျပႆနာေတြ ေပၚလာလိမ့္မယ္။ လြတ္လပ္ေရးဟာ လမ္းဆံုး မဟုတ္ဘဲ လူေတြရဲ႔ ေကာင္းစားေရးကို ေရာက္ေစမဲ့ လမ္းေၾကာင္းသာ ျဖစ္တယ္။


ျခိဳးျခံဇြဲသန္ၾကပါ


တိုင္းျပည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ရာမွာ အခု ရုရွား ျပည္သစ္ တည္ခါစကလို အခု ဘိလပ္မွာ ျဖစ္ေနသလုိ လူေတြဟာ အင္မတန္ ျခိဳးျခံ သည္းခံျပီး ဖြဲနဲ႔ဘဲနဲ႔ စီစစ္ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္မွ ေလာင္စာက်ျပီ ျပာပံု အတိျဖစ္ေနတဲ့ ဗမာျပည္ၾကီးကို စည္ပင္သာယာ၀ေျပာေအာင္ မနည္း က်ဳပ္တုိ႔ လုပ္ရလိမ့္မယ္။ က်ဳပ္တို႔ဟာ လူထု ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆိ္ုလို႔ ရွိယင္ လူထုနားလည္ေအာင္ ေရွ႕ေဆာင္ ေဟာေျပာညႊန္႔ျပျပီး သတၱိရွိရွိ လုပ္ျပရလိမ့္မယ္။


လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ခ်သင့္က ခ်ရမယ္။


အဲဒီေတာ့ကာ အဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ စာရင္းရွင္းၾကတဲ့ ေနရာမွာလဲ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ယင္ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေပါင္းရမလဲ။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေပါင္းလို႔ေကာင္းမလဲ။ က်ဳပ္တို႔ဟာ ႏိုင္ငံျခား အကူအညီ ကင္းလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာေတြ ေထာက္ျပီး အေျမာ္အျမင္ၾကီးၾကီနဲ႔ လုပ္တက္ရလိမ့္မယ္။ အၾကမ္းပတမ္း ျဖစ္ယင္လဲ ဒီေလာက္ဘဲ။ ဒီအတိုင္း သြားလဲ ဒီေလာက္ဘဲ ဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ဆိုယင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖို႔မွာ ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ၊အၾကမ္းမကိုင္ဘဲနဲ႔ လြတ္လပ္ေရး အာဏာသိမ္းႏိုင္ေအာင္ လုပ္မွာဘဲ။ သို႔ေပမဲ့ ဒီလို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုယင္ေတာ့ ခ်ရမွာဘဲ။ အဲဒီလိုလုပ္ရမဲ့ ကိစၥေတြမွာ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ မွာ ရွိတဲ့ လက္၀ဲသမားေတြ ညီညြတ္မႈဟာ အေျခခံ ပင္မ အခ်က္ၾကီး ျဖစ္တယ္္ဆုိတာ တုေမွ-သင္ ပရိသတ္ အေပါင္းတို႕သည္ ၊ ဂဏုထ-မေမ့ မေလ်ာ့မေပါ့သတိႏွင့္ မွတ္သား သြားၾကကုန္ေလာ့ဟူ၍ တိုက္တြန္း လိုက္ရေပသတည္း။

Posted in: ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းမ်ား