Political Science Part (36)

ပါလီမန္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ား

၁) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔သည္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔၏ အဓိကအစိတ္အပိုင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယင္းဥပေဒျပဳအဖြဲ႔၏ လႊမ္းမိုးမႈမွ လံုး၀ကင္းလြျခင္းမရွိေပ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔သည္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔မွ ျပဳလုပ္ထားေသာ ဥပေဒမ်ားကို ကိုင္စြဲ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေနရေသာ္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုပ္ငန္း မ်ားကို ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ လြတ္လပ္မႈရွိရေပမည္။ အကယ္၍ လြတ္လပ္မႈမရွိလွ်င္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုလံုးကို ဟိရိၾသတၱပၸကင္းေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားတို႔၏ ခ်ယ္လယ္ျခင္းကို ခံရတတ္ေပသည္။

၂) ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ ကက္ဘိနက္အဖြဲ႔၀င္ ၀န္ၾကီးမ်ားအားလံုးသည္ ပါလီမန္အမတ္မ်ားသာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပါလီမန္အစည္းအေ၀း က်င္းပတုိင္း အစည္းအေ၀းကို တက္ေရာက္၍ ဥပေဒေရးရာ လုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း လုပ္ၾကရပါေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၄င္းတို႔သည္ ၄င္းတို႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္မ်ား လစ္ဟင္းျပီး ျပည့္၀ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသမားမ်ား ျဖစ္မလာႏိုင္ေပ။ ယင္းသို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ညံ့ဖ်င္းေစႏိုင္ျခင္းသည္ ပါလီမန္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္၏ မကာင္းေသာ လကၡဏာတစ္ရပ္ျဖစ္ေပသည္။

၃) ပါလီမန္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနသည္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔ေပၚ၌ လံုး၀တည္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔အတြင္း ၀ါဒအမ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ အျငင္းအခုန္ျဖစ္တိုင္း ပါ၀င္ေနရေပသည္။ ျပင္းျပင္ထန္ထန္ ျငင္းခုန္ ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႔အတြင္း အေရးေတာ္ပံုမ်ား ေပၚေပါက္ကာ မၾကာခဏ အစိုးရအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ယင္းသို႔အေရးေတာ္ပံုမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အစိုးရအဖြဲ႔ေျပာင္းလဲေနျခင္းေၾကာင့္ တိုင္းျပည္တိုးတက္မႈကို ထိခုိက္ေစႏိုင္ျခင္းသည္လည္း ပါလီမန္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္၏ ေျပာ့ကြက္တစ္ကြက္ပင္ျဖစ္သည္။

၄) ပါလီမန္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၏ သက္တမ္းသည္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔၏ သက္တမ္းအတိုင္းသာျဖစ္သည္။ အတိုက္အခံ အားေကာင္းေသာေၾကာင့္ အယံုအၾကည္မရွိ အဆိုတင္ကာ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ျဖဳတ္ခ်လွ်င္ပင္ အစိုးရအဖြဲ႔ ပ်က္ရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္သည္ တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို ရဲ၀ံ့စြာမလုပ္၀ံ့ဘဲ မိမိရာထူးတည္ျမဲေရးအတြက္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔ကို ေခ်ာ့ျမဴေနရတတ္ေပသည္။ အစိုးရအဖြဲ႔သည္ အတိုက္အခံ ပါလီမန္အင္အားေတာင့္ေနလွ်င္ အျမဲအစဥ္ေၾကာက္ရြံ ႔ေနရတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစိုးရအဖြဲ႔သည္ အတိုက္အခံ ပါတီမ်ား ၾကီးစိုးရာ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔ကို အဆန္႔က်င္၀ံ့ေပ။ ဥပေဒျပဌာန္း၏ သေဘာဆႏၵအတိုင္း လိုက္နာျပဳမူ ေဆာင္ရြက္ရတတ္၏ ဤနည္းျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနသည္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔၏ ေက်းကြ်န္ဖြယ္ ျဖစ္လာရေပေတာ့သည္။

၅) ပါလီမန္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္တြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္သည္ ၄င္း၏ပါတီအမတ္မ်ားထဲမွသာ ၀န္ၾကီးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားရေပသည္။ ယင္း၀န္ၾကီးခ်ဳပ္သည္ မိမိပါတီအမတ္မ်ားထဲကသာ ၀န္ၾကီးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားရေသာေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားေရး နယ္ပယ္သည္ က်ဥ္းေျမာင္းလွ၏။ ယင္းသို႔ က်ဥ္းေျမာင္းေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရွိ လူေတာ္ေကာင္းမ်ားကို ၀န္ၾကီးမ်ား မခန္႔အပ္ႏိုင္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔အေနျဖင့္ ညံ့ဖ်င္းေစႏိုင္သည္။ သမၼတ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္တြင္မူ တိုင္းျပည္ရွိ မည္သူ႔ကိုမဆို ၀န္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ျဖစ္လာသည္။ ပါလီမန္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔တြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္သည္ အရည္အခ်င္းျပည့္၀ဆံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္၍ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ ၀န္ၾကီးမ်ားအျဖစ္ မခန္႔အပ္ႏိုင္သည့္အျပင္ အစိုးရအဖြဲ႔သည္ တိုင္းျပည္ေကာင္းစာေရး၀ါဒထက္ ပါတီေကာင္းစားေရး ၀ါဒကိုခ်မွတ္လုပ္ကိုင္ တတ္ေသာေၾကာင့္ မေကာင္းေပ။

၆) ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီစနစ္တြင္ လူႏွစ္ေယာက္ေလာက္ျဖင့္လည္း ပါတီတစ္ခု တည္းေထာင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ပါတီေတြမိႈလို ေပါႏိုင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မည္သည့္ပါတီမွ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ အႏိုင္မရႏိုင္ေပ။ ယင္းသို႔ျဖစ္လာေသာအခါ ပါတီအခ်င္းခ်င္း ေစ့စပ္၍ ညႊန္႔ေပါင္းအစိုးရဖြဲ႔စည္းရတတ္ေပသည္။ ညႊန္ေပါင္းအစိုးရ၏ ထူးျခားေသာအာဏာ တစ္ရပ္မွာ မခုိင္ျမဲမႈပင္ျဖစ္၏။ ယင္းသို႔ ခုိင္ျမဲမႈ မရွိေသာ အစိုးရလူမ်ိဳး အေနျဖင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ မည္ကဲ့သို႔ေသာေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို ျပိဳင္အံ့နည္း။ ပါလီမန္တြင္း စကားစစ္ပြဲမ်ား အစိုးရအဖြဲ႔ မၾကာခဏေသာ အေျပာင္းအလဲျဖင့္သာ အခ်ိန္ကိုကုန္လြန္ေစႏိုင္ေပသည္။

၇) ပါလီမန္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္အရ ပါတီတိုင္း ေရြးေကာက္ပြဲပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္ခြင့္ရွိေပသည္။ ယင္းသို႔ ပါတီအမ်ားအျပား ေရြးေကာက္ပြဲ ပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္ျခင္းေၾကာင့္ ပါတီတစ္ခုအေနျဖင့္ အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရရန္ ခဲယွဥ္းလွသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပါတီၾကားတစ္ခုသည္ ပါတီေလးတစ္ခုႏွင့္ေစ့စပ္၍ အေပးအယူလုပ္ျပီး အစိုးရဖြဲ႔စည္းေလ့ရွိ၏။ ယင္းသို႔ျဖင့္ အစိုးရဖြဲ႔စည္းႏိုင္ေအာင္ အင္အားမရွိေသာ ပါတီကေလးမ်ားလည္း အစိုးရအာဏာကို ရရွိႏိုင္ေၾကာင္း ထင္ရွားေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္စားေသာ လူတန္းစားတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

၈) ပါလီမန္စနစ္၏ အဓိကမေကာင္းဆံုးေသာ အခ်က္မွာ ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံ ထူေထာင္၍ မရရွိႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီနည္းျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီမ်ား တိုင္းျပည္၏အာဏာကို ရရွိႏိုင္သည္ကို ျငင္းဆန္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ကမာၻရာဇ၀င္ကို ၾကည့္ပါက -

၁) ဆိုရွယ္လစ္ပါတီျဖစ္ေသာ ေလဘာပါတီသည္လည္းေကာင္း။
၂) ျမန္မာျပည္ ဆိုရွယ္လစ္သည္လည္းေကာင္း။
၃) ဆီြဒင္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီသည္လည္းေကာင္း။
၄) နယူးဇီလန္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီသည္လည္းေကာင္း။
၅) ေနာ္ေ၀းႏိုင္ငံ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီသည္လည္းေကာင္း။

သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းျပည္၏ အာဏာမ်ားကို ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီနည္းျဖင့္ ရယူခဲ့ၾကေပသည္။ သို႔ရာတြင္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ႏိုင္ငံမ်ားအနက္မွ မည္သည့္ႏိုင္ငံမွ် ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္မလာခဲ့ၾကေခ်။ အေၾကာင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားသည္ အရင္းရွင္အေဆာက္အအံုမ်ားကို ဖ်က္ဆီးႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ဆိုရွယ္လစ္တကယ္တမ္း တည္ေထာင္လိုလွ်င္ ဓနရွင္စနစ္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား တိုက္ဖ်က္ပစ္ရေပမည္။ ပါလီမန္စနစ္ကို တကယ္တမ္း တည္ေထာင္၍ရႏုိသည္ဟု ယူဆၾကေသာ ဆိုရွယ္လစ္ခါျခင္ေကာင္မ်ားသည္ ဓနရွင္ေတာင္ၾကီးမ်ားကို ျဖိဳခြင္းႏိုင္စြမ္း မရွိေၾကာင္း ရာဇ၀င္က ထင္ထင္ရွားရွား သက္ေသျပခဲ့ေပျပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ တကယ္တမ္းဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္လိုပါက ပါလီမန္စနစ္ကို စြန္႔ပစ္၍ ျပည္သူ႔ ဒီမိုကေရစီ (၀ါ) ဒီမိုကေရစီသစ္ႏွင့္ အစားထိုးရေပမည္။

Posted in: ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ